Beschrijving en opbrengst van de Velika-druivensoort, belangrijkste kenmerken en geschiedenis

Velika behoort tot grote druivenrassen, geschikt voor industriële en particuliere teelt. De plant heeft ook een decoratieve waarde, want hij heeft een prachtige liaan met kleurrijke bladeren. De druivensoort is groot, geeft onder optimale groeiomstandigheden een smakelijke, matig zoete (maar niet suikerachtige) oogst. De soort behoort tot de groep tafeldruiven, geen universele druiven. Dat wil zeggen, de bessen worden vers geconsumeerd, ze zijn niet geschikt voor verdere verwerking.

De geschiedenis van het ontstaan ​​van de variëteit

Het ras ontstond in 1987 als resultaat van de kruising van twee culturen: Alphonse Lavalle, oorspronkelijk uit Frankrijk, en Aleppo (Bolgar), uit Klein-Azië. Beiden zijn kantine en hebben goede proevers. De Velika-hybride is ontwikkeld door de Bulgaarse wetenschapper Ivan Todor. In Bulgarije rijpt het ras tegen het einde van de zomer volledig en wordt het als gemiddeld vroeg beschouwd.

De soort begon officieel te worden "geciteerd" in 1997, aangezien het toen was dat het werd opgenomen in het staatsregister. Het werd hartelijk ontvangen door de proevers vanwege zijn ongebruikelijke smaak en aangename textuur. In Rusland was deze variëteit tot voor kort niet wijdverspreid vanwege de hoge kosten en moeilijkheidsgraad van de teelt.

Beschrijving van Velika-druiven

De plant zelf is groot en ongebruikelijk. Sommige zomerbewoners geven er de voorkeur aan om de wijnstok alleen te laten groeien vanwege zijn decoratieve eigenschappen. In de herfst kleuren de bladeren van de plant felrood.

Beschrijving van druiven:

  • hoge struik, scheuten bereiken een lengte van 3-3,5 meter;
  • bladeren zijn klein, rond, met meerdere lobben;
  • clusters zijn groot, geleidelijk taps toelopend naar het einde (cilindrisch);
  • bessen zijn groot, ook cilindrisch, langwerpig.

de tros druiven is groot

In grootte bereikt een bes een luciferdoosje. De vruchten zijn donker, rijk van kleur. De schaduw varieert van diep bordeauxrood tot paars, maar in de struik zien de rijpe vruchten er enigszins wazig, dof uit. Dit komt doordat ze zijn gecoat met was, wat een natuurlijke bescherming biedt tegen beschadiging en ziekte.

Een tros druiven weegt gemiddeld 800 gram tot 1 kilogram, maar bereikt anderhalve kilo. Een bes weegt zelden meer dan 15-20 gram. Het suikergehalte van de variëteit bereikt 17-19%; onder optimale groeiomstandigheden accumuleren de vruchten snel suiker. Matig zuur.

De soort verdraagt ​​geen aanhoudende en strenge vorst en is niet bestand tegen ongedierte. Bij -23 ° C begint te sterven. In dit opzicht is het slecht geschikt om te groeien in de noordelijke regio's en zelfs binnen de Middle Strip. De rijping ervan onder de omstandigheden van de Middle Lane duurt 130-140 dagen.

Onderscheidende kenmerken

Deze druif heeft twee onderscheidende kenmerken: ongewoon grote bessen en trossen, en begroeiing. De tweede kwaliteit is een tastbaar probleem voor tuinders. Dit kan echter worden aangepast met een voorraad. Dat wil zeggen, een druivensoort onderstam op de wortel enten. Met deze methode worden ook andere problemen opgelost, bijvoorbeeld lage weerstand tegen vorst en ziektes.

Velika is een hoogproductieve maar onstabiele soort die speciale zorg nodig heeft.

Gemiddeld brengt hij 8-12 kilogram gewassen per boom of 300 centners per hectare land. Dit is vooropgesteld dat de druiven worden verbouwd in een streek met een warm klimaat.

druiven zijn geweldig in de hand

Wat zijn de voor- en nadelen?

Met de juiste aanpak van de teelt zijn er meer voordelen dan nadelen. Velika is een smakelijke variëteit die goed kan worden vervoerd. Het is een hoge opbrengst en zeldzaam, daarom geschikt voor verkoop. Deze druiven worden veilig in de koelkast bewaard zonder hun smaak te verliezen. Het heeft een veerkrachtige textuur. Velika smaakt naar zoete kers. Wespen raken deze druif praktisch niet aan vanwege zijn dichte schil.

Minpuntjes:

  • lage weerstand tegen kou, ziekten, schimmels;
  • moeilijkheden bij het groeien;
  • overgroei die alleen wordt gereguleerd door enten.

Druiven hoeven niet alleen te worden geënt, maar ook verwerkt.

Selectie van zaailingen en plot

Het is noodzakelijk om zaailingen te kiezen met een bewaard wortelstelsel. Elke zaailing moet 3-4 wortels hebben. Het is goed als de scheuten een toename geven van minimaal 25-30 centimeter. Als de zaailing aan deze kenmerken voldoet, kan deze veilig op uw site worden geplant.

Geschikt voor beplanting is dat deel van de tuin dat goed geventileerd is en gelegen is aan de zuidoost- of zuidzijde. De grond mag niet drassig zijn, anders moet er worden afgetapt.

de grootte van de druiven is geweldig

Planten en vertrekken

Voor een zaailing wordt een gat gegraven van 90-100 centimeter diep, 50-70 centimeter breed. Het gat bestaat uit 3 lagen: de onderste is drainage, de middelste is mest en aarde, de bovenste is alleen aarde. In dit geval komen de wortels van de plant in contact met onbevruchte grond. Af en toe worden druiven in zandgrond aangeplant. Dit wordt gedaan om het wortelsysteem van de plant te beschermen tegen phylloxera.

Rassenzorg kent verschillende regels:

  • matig water geven (bij hoge luchtvochtigheid beginnen schimmels te verschijnen);
  • enten - voorraad (in het bijzonder phylloxera-resistente rassen);
  • behandeling (Fundazol - van grijze rot, fungiciden - van schimmels, insecticiden - van insecten).

De plant ontwikkelt snel immuniteit voor voorbereidingen voor verwerking, dus ze moeten worden afgewisseld. In het koude seizoen zijn de druiven beschut tegen vorst. Het is niet de moeite waard om met plasticfolie te bedekken, omdat de wijnstok kan uitgroeien. Er zijn steunen op meerdere niveaus nodig om de plant te ondersteunen.

Ziekten en plagen

De druif heeft een lage resistentie tegen Alternaria, meeldauw, grijze schimmel, anthracnose, echte meeldauw. Dat wil zeggen, voor alle veel voorkomende ziekten. De dikke schil beschermt de bessen tegen insecten, maar af en toe vallen vogels en druivenbladluizen de struiken aan. Insecticiden beschermen goed tegen bladluizen. Ook is deze variëteit absoluut niet resistent tegen phylloxera, daarom kunnen de struiken bij afwezigheid van vaccinaties volledig afsterven.

Fokkerij kenmerken

Reproductie vindt op twee manieren plaats. Eerst worden grafts gemaakt (op andere druivensoorten) met groene stekken in de splitsing. Uitgevoerd in het voorjaar, op elke hoogte geplaatst. Ten tweede worden stekken die wortels kunnen produceren, gebruikt als zaailingen. Deze methode is niet geschikt als de plant "ziek" is van phylloxera.

Ook verhoute stekken worden gebruikt voor het enten. Ze worden in de stam geplaatst: in het ondergrondse of bovengrondse deel. Met een geslepen mes wordt een snede gemaakt, waarin vervolgens het snijwerk wordt geplaatst.Vervolgens wordt deze plek geperst, verwerkt met pek (hars, speciale tuin "stopverf") en vastgebonden met touw.

druiven zijn geweldig op de weegschaal

Er zijn geen beoordelingen, laat deze als eerste achter
Direct aan het kijken


Komkommers

Tomaten

Pompoen