Beschrijving en kenmerken van de Attica-druivensoort en de regels voor het telen van rozijnen
Kwekers over de hele wereld werken aan het verbeteren van druivenrassen, en vaak wordt het resultaat van hun werk niet alleen in hun thuisland, maar ook ver daarbuiten bekend en populair. Zo gebeurde het met de Attica-druivensoort. Ondanks zijn Griekse oorsprong, is het tegenwoordig te vinden op de percelen van tuinders in heel Europa en de GOS-landen. En dit alles is te danken aan zijn kenmerken en pretentieloze zorg.
De geschiedenis van het fokken van de variëteit Attica
De pitloze hybride is de vrucht van het werk van de Griekse veredelaar Mihos. De hybride was gebaseerd op twee variëteiten: Central Asian Black Kishmish en French Alphonse Lavalle. Deze rozijnenvariëteit werd voor het eerst in 1979 aan de rechtbank van de wijnboeren gepresenteerd en kreeg meteen hun erkenning. De hybride combineert met succes de beste eigenschappen van de ouderrassen, maar de tekortkomingen worden praktisch niet overgedragen op de nieuwe variëteit.
Uiterlijk en botanische beschrijving
Om een volledig begrip te hebben van de Attica-druivensoort, bestuderen ze de beschrijving en kenmerken ervan en trekken op basis hiervan de conclusie: is een hybride geschikt voor teelt in een bepaalde regio of niet.
Bush en schiet
De struiken van Attica zijn overwegend middelgroot en krachtig, jonge scheuten worden gekenmerkt door een goede rijping per seizoen. Voor overvloedige vruchtzetting vereist het snoeien, knijpen en verwijderen van stiefzonen. Voor de teelt is het aan te raden om dragers te bereiden zodat de druiven een rijke smaak hebben en voldoende zonlicht krijgen.
Bladeren, bloeiwijzen
De bladeren van de Attica-hybride zijn vijf- of drielobbig, hebben een rijke groene kleur. Het oppervlak van de bladplaat is dof, enigszins ontleed, er is een lichte beharing hieronder. Omdat in Attica zowel vrouwelijke als mannelijke bloemen bloeien, zijn bestuivende variëteiten niet nodig.
Al in het eerste jaar na het planten kan de tuinman de eerste oogst oogsten, die alleen jaarlijks zal toenemen.
Trossen en bessen
Cilindrische trossen Attica-druiven bereiken, met de juiste zorg, een gewicht van 2 kg. De dichtheid van de borstels van de hybride is hoog, maar dit belet niet dat de bessen volledig rijpen tijdens het seizoen. De bessen van de variëteit hebben een gemakkelijk herkenbare smaak, die de zoetheid van druiven combineert met de smaak van kersen. Het gewicht van één bereikt 6 gram.De kleur is inktblauw, aan het einde van de vrucht is er een kuiltje dat kenmerkend is voor de variëteit.
Alle bessen zijn bedekt met een wasachtige bloei, knapperig vlees wanneer ze worden gebeten. Het belangrijkste voordeel van Attica-bessen is het gebrek aan zaden.
Kwalitatieve kenmerken van de hybride
Attica behoort tot de tafelsoort die tuinders zowel voor persoonlijke behoeften als voor latere verkoop verbouwen. Het percentage suikers is maximaal 18, de zuurgraad ligt op het niveau van 5 g / l.
Geschikte klimatologische omstandigheden
Hij is geboren in het warme Griekenland en houdt van het klimaat in de zuidelijke regio's van Rusland en Oekraïne, en heeft goede wortels in de Krim en Moldavië. Maar in de noordelijke regio's met ijzige winters, zal het sterven. Wanneer gekweekt op de middelste rijstrook, is beschutting nodig voor de winter.
Het begin van vruchtlichamen en opbrengst
De Attica-hybride behoort tot rassen met vroege rijping van bessen. Op zuidelijke breedtegraden (bijvoorbeeld in Spanje) bereiken de eerste trossen al begin juli rijpheid. In koudere klimaten worden de druiven begin augustus geoogst. Gemiddeld gaan er 110 tot 120 dagen voorbij voordat er geoogst kan worden. Een ander onbetwistbaar voordeel van Attica is de hoge opbrengst.
Met de juiste zorg wordt tot 30 ton lekkere en gezonde bessen per hectare geoogst. De variëteit is echter vatbaar voor overbelasting met bessen; ervaren tuiniers raden aan om niet meer dan 30 ogen achter te laten om de wijnstok niet te beschadigen.
Ziekteresistentie
Het nadeel van Attica is de lage weerstand tegen schimmelziekten, vooral in koude en vochtige klimaten. Maar insectenplagen infecteren zelden een wijnstok. Ook heeft de hybride een hoge immuniteit tegen grijze rot.
Vorstbestendigheid
Vorstbestendigheid van de Attica-hybride op het niveau van -21 graden. Bij lagere temperaturen kan de struik bevriezen en afsterven.
Planten en groeien
De veldgezondheid van Attica en de hoeveelheid van het gewas zijn afhankelijk van de naleving van landbouwtechnologie voor het kweken van een hybride. Bij het cultiveren doen zich zelfs voor beginnende wijnbouwers geen moeilijkheden voor.
Grondvereisten
Een pretentieloze variëteit ontwikkelt zich op bijna elke grondsoort. Alleen wetlands en kwelders zijn niet geschikt. Op lichte zandige leemgronden worden goede opbrengsten behaald.
Landingsschema
Het landingsalgoritme is eenvoudig en bestaat uit verschillende fasen:
- Om te beginnen verwerven ze hoogwaardig plantmateriaal. Het is beter om dit in gespecialiseerde kwekerijen te doen, omdat er meer kansen zijn om een zaailing van deze specifieke variëteit te kopen, en geen nep.
- Een jonge zaailing moet een ontwikkeld wortelstelsel hebben (tot 3 wortels) zonder tekenen van mechanische schade.
- Op het terrein wordt een plek uitgekozen, van alle kanten verlicht door de zon. De hybride Attica wordt niet op tocht geplant, in laaglanden en op plaatsen met veel grondwater.
- De grootte van de plantkuil is afhankelijk van de grootte van het zaailingenwortelsysteem. U mag een jonge struik niet meer dan 50 cm begraven.
- De grond die uit het gat wordt geselecteerd, wordt grondig gemengd met organisch materiaal en complexe minerale verbanden.
- Aan de onderkant van het gat wordt drainage gemaakt van puin of gebroken rode baksteen.
- De grond is gevuld met meststoffen en er wordt een zaailing op geplaatst.
- Telers wordt aangeraden om het wortelstelsel van de druiven voor het planten in een kleibeslag te dopen.
- Bestrooi vervolgens met de resterende aarde en stamp het goed aan.
- Water en mulch overvloedig.
De afstand tussen jonge zaailingen moet minimaal 2 meter zijn.
Irrigatie en voeding
Om de door de fabrikant opgegeven oogst te verkrijgen, is tijdig water geven en voeren belangrijk. Druiven kunnen niet tegen wateroverlast, maar droge grond draagt niet bij aan de volledige ontwikkeling van de wijnstok. Water geven is vooral belangrijk tijdens het gieten van de bessen. In het eerste jaar heeft de Attica-druivenstruik voldoende voeding geïntroduceerd tijdens het planten.In de toekomst worden de struiken driemaal per seizoen bemest: in het voorjaar (stikstofhoudende verbindingen), in de zomer (potas en fosfor) en in de herfst (biologisch).
Knijpen en trimmen
Ervaren tuinders raden aan om een paar dagen voor de bloei groene scheuten te knijpen. Dan zullen de druiven al hun krachten richten op de vorming van grote trossen. Formatief en hygiënisch snoeien is ook nodig.
Seizoensgebonden verwerking
Tijdens het seizoen worden druivenstruiken twee keer behandeld met fungicide preparaten voor preventieve doeleinden. U kunt hiervoor folkremedies gebruiken.
Onderdak voor de winter
Een warmteminnende hybride heeft extra bescherming nodig tijdens het koude seizoen. Verplichte mulchen met turf en zaagsel, evenals een kasachtige constructie.
De rijpingsperiode van bessen en de opslagduur van het gewas
De rijping van de borstels van Attica valt voornamelijk in augustus, de specifieke data zijn afhankelijk van de klimatologische kenmerken van de regio. Het voordeel van de hybride bessen wordt gezien als een goede houdbaarheid en lange houdbaarheid zonder verlies van presentatie en smaakkenmerken.
Tevens is er een goede transporteerbaarheid van het gewas, waardoor Attica op industriële schaal geteeld kan worden.
Ziekten en plagen - manieren om ermee om te gaan
Ongedierte zoals bladluizen, bladwormen en wespen beschadigen zelden het Attica-gewas. Als preventieve maatregel wordt aanbevolen om vallen te plaatsen en seizoensgebonden sproeien met fungiciden uit te voeren.
Van alle soorten schimmelziekten heeft Attica alleen immuniteit tegen grijze rot. Andere ziekten worden voorkomen met behulp van de juiste landbouwtechnologie en periodieke behandelingen met preparaten van de categorie fungicide. Als de plant toch ziek wordt, wordt agressievere chemie gebruikt om de wijnstok van de dood te redden.
