Beschrijving en habitat van trieste eenden, wat de scooter eet en de aard van de vogel
In Eurazië, de noordelijke regio's van Amerika en Afrika, leeft de schepper - een zeldzame eend, de grootste vertegenwoordiger van wilde eenden. Ooit waren scheppen een populaire commerciële soort, ze werden gewaardeerd om vet vlees en dons van hoge kwaliteit, geschikt voor langdurige exploitatie, wat hun aantal ernstig beïnvloedde. Tegenwoordig is de soort wettelijk beschermd, wat zou moeten bijdragen aan het herstel van de populatie.
Turpan eend uiterlijk
Het uiterlijk van de turpan is treurig, ornithologen en jagers noemen de vogel een trieste eend. De lichaamsbouw is groot, dicht en vlezig, het hoofd is groot, de nek is lang.
De uiterlijke kenmerken van mannen en vrouwen zijn weergegeven in de tabel.
| Parameter | Mannetje | Vrouw |
| ogen | bleekgrijs, bijna wit, in combinatie met de donkere kleur van de veren geven de vogel een treurige en droevige blik, witte vlekjes zijn zichtbaar onder de ogen | grijsachtig blauw, geen witte vlekken |
| bek | kort, afgeplat, met grote en opvallende neusgaten, zwart van rand tot neusgat, verder naar de basis oranje met zwarte rand, aan de basis een uitgesproken bult | langer, zwartgrijs, geen bult |
| poten | kort, met dikke botten, dieprood, dicht bij de staart, breed web tussen de tenen | geeloranje kleur, membranen zijn minder breed |
| kleur | diep zwart, met een blauwachtige tint, witte slagpennen aan de zijkanten vormen de zogenaamde "spiegels" | bruin met stippen, slagpennen vormen ook witte "spiegels" |
| gewicht | tot 1,5 kg | tot 1,2 kg |
| lichaamslengte | 52-58 cm | 50-55 cm |
| stemmen | onaangename piepende kwakzalver, aangevuld met piepende ademhaling en sissen, soms vergelijkbaar met kraaien gekwaak en zuchten met klikken | barstende, hees sissende kwakzalver |
Het geslacht turpan is onderverdeeld in verschillende soorten, die anatomisch en qua uiterlijk in het algemeen vergelijkbaar zijn met de beschrijving in de tabel. De soort verschilt alleen van de gewone turpan in kleine nuances van uiterlijk en bereik:
- Bultneus-scooter. Bij mannen is het zwarte verenkleed iriserend, blauwviolette en groene tinten zijn merkbaar. Witte vlekken onder de ogen zijn groter, bedekken de achterkant van het hoofd. De naam is te danken aan bredere neusgaten en een bolle bult. Het oorspronkelijke gebied is taiga-meren.
- Gevlekte scooter. Een kleine eend met een gewicht van ongeveer 1 kg. De eigenaardigheid van het uiterlijk is de kleur van de snavel: witte vlekken en rode patronen op een zwarte basis. De stem van de vogels is een stille kwakzalver met een fluitje. Habitat - meren in Canada, het noorden van de VS, naaldbossen van Alaska.
- Singa (zwarte schep). De eend weegt maximaal 1,3 kg. De snavel is versierd met een gele vlek. De staart is lang, met een puntig uiteinde. Er zijn geen witte "spiegels" aan de zijkanten. In het koude seizoen zijn zowel woerden als vrouwtjes donkergrijsbruin. Met de komst van de lente trokken mannen een zwart-zwarte outfit aan.Het gebied omvat Eurazië van de Britten tot de Koerilen-eilanden en strekt zich uit van Scandinavië in het noorden tot de Middellandse Zeekust van Afrika in het zuiden.
Habitat en levensstijl
De scootereend vestigt zich het liefst op meren omringd door bergen en naaldbossen. Een aanzienlijk deel van de bevolking is sedentair in de Georgische en Armeense stuwmeren. De winter wordt doorgebracht in streken met een gematigd klimaat; vanaf de noordelijke broedplaatsen vliegen ze eind oktober en november weg. Het vertrek begint later dan dat van andere wilde watervogelsoorten, en de terugkeer naar nestplaatsen wordt opgemerkt in mei, wanneer de noordelijke reservoirs worden bevrijd van de ijsdeken.
Eendenscooter nestelt in kleine reservoirs. Tijdens de trekperiode zijn er vogels te zien op de rivieren. Beweging op water is behendig en snel, een eend zwemt met een uitstekende borst en een opgeheven kop.
Vogel karakter
Ondanks het sombere verenkleed is de eend kalm, niet-agressief en niet vatbaar voor conflicten met andere gevederde soorten. Terpannen zijn voorzichtig, ze komen nooit in de buurt van menselijke bewoning.
De eend krijgt voedsel in het water, duikt behendig en kan tot een diepte van 10 m duiken, daar tot een minuut volhouden. Maar scheppen vliegen hard, ontspannen, stijgen met inspanning op vanaf het wateroppervlak, tijdens de vlucht blijven ze dicht bij het aardoppervlak.
Wat eet het?
Turpan hoofdvoer:
- kleine vis;
- schaaldieren;
- onderwater vegetatie;
- insecten en larven.
Dat wil zeggen, de geschepte eend is een omnivoor, hij consumeert zowel plantaardig als dierlijk voedsel. Tijdens het jagen onder water zwemt de eend opmerkelijk, hij peddelt niet alleen met zijn poten met brede membranen, maar ook met gespreide vleugels. Wanneer het voer op is bij het voergebied, dwalen scheppen rond, vliegen naar een ander voergebied.
Eend fokken
Eendenparen vormen zich in de late winter of het vroege voorjaar. Vogels komen in paren bij broedplaatsen. Als tijdens de vlucht de vrouwtjes zich terugvechten van de kudde, vertragen de woerden, wacht op hen. Groepsstroom. Om voor vrouwtjes te zorgen, omringen mannetjes hen. De woerd duikt onder water om onopgemerkt dicht bij het geselecteerde vrouwtje te komen. De volgende dag cirkelt de bevruchte eend laag boven de grond, luid kwakend en kondigt daarmee aan dat hij eieren gaat leggen. Het nest is geïsoleerd met zijn eigen dons, dus het ziet er armoedig uit tijdens de legperiode.
De eend bouwt een nest op de grond bij het water. Heel vaak is het nest van een schep te zien in een meeuwenkolonie. In het seizoen maakt de eend één koppeling - in de tweede helft van juni zit hij er ongeveer een maand op. Het aantal eieren is niet hetzelfde voor verschillende soorten schepers, maar gemiddeld zijn het er 7. De eieren zijn ovaal, wit of lichtbeige. De broedkuikens zijn bijna naakt, met een gewicht tot 55 g.
Door het late legsel zijn de kuikens begin augustus nog vrij klein. Mannetjes blijven niet lang bij vrouwtjes, ze vliegen weg naar de plaats van vervelling. Vanwege de slechte ontwikkeling van het moederinstinct, verlaten vrouwtjes jonge dieren ook vroeg, herenigen ze zich een paar dagen nadat de kuikens uitkomen met mannetjes. En de jongeren moeten alleen overleven en zich voeden.
Veel kuikens sterven door honger en roofdieren, sommigen slagen erin om de nakomelingen van andere watervogelsoorten te vangen.
Eind oktober groeien de overlevende jongen uit tot koppels, die zich voorbereiden om naar het zuiden te vliegen. Er zijn geen oude eenden in de koppels, omdat ze eerder naar de rui zijn gevlogen. Maar jonge scooters zijn goed georiënteerd tijdens de vlucht, verdwaal niet op weg naar de overwinteringsplaats.
Levensduur
Overleven voor scooters is niet eenvoudig vanwege roofdieren en andere gevaren van dieren in het wild, maar ook vanwege stroperij. Er zijn maar weinig individuen die overleven tot ze volwassen zijn. De levensverwachting is 13 jaar.
Staat van instandhouding
Turpan wordt al lang opgejaagd door de volkeren in het noorden. Het jachtseizoen begon eind mei en juni, toen de vogels die naar hun thuisland terugkeerden laag over de waterlichamen cirkelden en zich voorbereidden om op de gekozen plaats te broeden.
Turpan is een voorzichtige maar domme eend. Het is niet moeilijk voor een jager om haar te lokken. Noordelijke jagers blaten bijvoorbeeld als lammeren, en deze geluiden trokken vogels echt aan. Westerse jagers handelden sluwer: ze maakten een opgezette turpan, droegen die naar het reservoir en de vogels namen de nep voor een levend familielid. Het was gebruikelijk onder noordelijke volkeren om dode karkassen direct op het ijskoude oppervlak van het reservoir op te slaan en het met mos te bedekken.
Tegenwoordig is het jagen op bolletjes verboden, de soort wordt in het Rode Boek vermeld als bedreigd en moet worden beschermd. Het aantal vogels over de hele wereld bedraagt niet meer dan 4,5 duizend individuen. Hoewel het aantal individuen zich dankzij de staat van instandhouding heeft gestabiliseerd, hopen vogelaars dat het zal gaan toenemen.
