Beschrijving en kenmerken van Eilsbury-eenden, fokregels
Een eendenras genaamd Eilsbury werd in de 19e eeuw in Engeland gefokt. Het belangrijkste voordeel is vlees, waarvan de kwaliteit zeer wordt gewaardeerd door de fabrikanten. Overweeg de beschrijving en kenmerken van het Eilsbury-eendenras, welke voor- en nadelen eraan inherent zijn. Wie eenden wil fokken, zal het handig vinden om te weten hoe en wat ze moeten voeren. Hoe u op de juiste manier zorgt voor, hoe u zich verspreidt, hoe u ziekten behandelt en hoe u het voorkomen ervan kunt voorkomen.
Beschrijving en kenmerken van Eilsbury-eenden
Eenden zijn van het zware type. Vogels zijn groot, draken kunnen 5,5 kg wegen, kleinere eenden - 3,5 kg. Eendjes wegen 2-2,5 kg wanneer ze 2 maanden oud zijn. Het lijf van de eenden is horizontaal hellend, de rug van de vogels is breed. Het hoofd is groot, de hals is van gemiddelde lengte. Benen zijn sterk, kort. De veer is puur wit.
Vrouwtjes van het Eilsbury-ras worden als goede broedkippen beschouwd, van hen kun je niet alleen eieren krijgen voor de voortplanting, maar ook voor voedsel. Voor een seizoen dat 6-7 maanden duurt, worden gemiddeld 85 stuks gesloopt. Het belangrijkste waardevolle kenmerk van eenden, naast vlees van hoge kwaliteit, is vroege volwassenheid.
Belangrijkste voor- en nadelen
In Engeland wordt het ras niet alleen op industriële boerderijen gekweekt, maar ook op particuliere boerderijen. Drakes worden gebruikt om te kruisen met Pekingeenden om hybriden te produceren.
Hoe het ras goed te onderhouden en te verzorgen
Eilsbury-eenden zouden in een ruim eendenhuis moeten leven, ze verdragen geen overvolle inhoud goed. Grote vogels moeten voor elk minimaal 0,5 vierkante meter worden toegewezen. m. gebied. Het huis moet warm zijn, er mogen geen scheuren in de muren en het plafond zijn, zodat er geen tocht ontstaat die verkoudheid veroorzaakt. Elk eendenhok moet worden geventileerd zodat er frisse lucht in zit.
Het huis moet licht zijn, grote ramen of lampen kunnen voor verlichting zorgen. Verlichting is ook belangrijk in de winter, het daglicht moet minstens 10 uur zijn voordat de eenden zich haasten.
Het is belangrijk om de temperatuur en vochtigheidsomstandigheden in acht te nemen. Het huis moet droog, droog en schoon zijn en strooisel zou moeten zijn. Van stro, hooi, droge bladeren kan een bodembedekker van 10-15 cm worden gemaakt. Het moet worden vervangen zodra het vuil en vochtig wordt.
Naast de eendjes moeten de Eilsbury-eenden een wandelgebied maken waar de vogels in de frisse lucht zullen lopen. Je moet er elke dag vogels naartoe drijven. Het oppervlak van het loopterrein moet ongeveer 2 keer groter worden gemaakt dan het pluimveestal. Het is noodzakelijk om water te leveren voor het baden van eenden. Als er water in de buurt van het huis is, kunt u daar de eenden laten grazen.Op het reservoir kunnen vogels voedsel voor zichzelf vinden, dus het is mogelijk om ze alleen 's avonds te voeren bij terugkeer uit het reservoir.
Wat moet er worden gevoerd?
Eenden van dit ras eten hetzelfde als de rest. Ze zijn omnivoor en eten nat- en droogvoer, zelfgemaakte puree of kant-en-klaar voer. Het dieet van Eilsbury is gebaseerd op vers groen voedsel, gras en waterplanten. Naast gras moet je graanpuree geven, het graan moet van verschillende soorten zijn en geplet. Je kunt puree maken of pap koken. In de verwerkte vorm wordt het graan van de eenden beter opgenomen.
Je kunt volwassen eenden 2-3 keer per dag voeren, eendjes 4-5 keer. Geef de vogel water na elke voeding. Het water moet altijd schoon en fris zijn.
Hoe correct te fokken?
Om raszuivere eendjes te krijgen, moet je de eenden en woerden van het Eilsbury-ras kruisen. Voor 1 mannetje moet je 5 eenden oppakken. Deze verhouding zorgt voor een goede bevruchting van eieren, een groot percentage uitkomstpercentage van eendjes.
Drakes van dit ras kunnen worden gekruist met Pekingeenden. Uit deze combinatie worden hybride eendjes verkregen die hun ouders overtreffen in productieve kenmerken: vroege volwassenheid, eiproductie, gewichtstoename. Hybriden overtreffen hun ouders echter pas in de 1e generatie, dan wordt dit voordeel genivelleerd.
Eendjes groeien snel, bereiken een grote massa en tegen 2 maanden bereiken ze het slachtgewicht. Daarom wordt het grootste deel van het jonge vee tot deze leeftijd gevoerd. Het tijdstip van slachten werd ook gekozen omdat dan de eenden beginnen te vervellen, ze veel beginnen te eten en de energie van het voer ook wordt besteed aan het laten groeien van een nieuwe veer. Na het slachten zijn karkassen moeilijk te plukken.
Voor het fokken en het verkrijgen van eieren blijven er vogels over die gezond, correct gebouwd, schoon en helder verenkleed zijn. Van zo'n gezond, groot nageslacht wordt verkregen. Eilsbury-eenden beginnen met het leggen van eieren wanneer de vrouwtjes zes maanden oud zijn en 6-7 maanden leggen, gevolgd door een pauze.
Ziekten en preventie
Eilsbury-eenden kunnen infectieziekten hebben. Infecties verschijnen onder het vee met onjuiste zorg en niet-naleving van de regels voor onderhoud en hygiëne. Vogels raken besmet met bacteriën, virussen en parasieten via voedsel, water en bodembedekking. Indien schoon gehouden, kunnen infectieziekten worden vermeden.
Om metabole en spijsverteringspathologieën te voorkomen, moet u ervoor zorgen dat het dieet van eenden compleet is, uitgebalanceerd in voedingsstoffen en minerale elementen.
Het Engelse eendenras Eilsbury is bedoeld voor de vleesproductie. Het wordt gekweekt op privépercelen, hoewel het ook een industrieel doel heeft. Het belangrijkste voordeel van het ras is lekker vlees, grote eenden. De vereisten voor het houden en verzorgen verschillen niet veel van de regels voor het houden van eenden van andere rassen. Eilsbury kan met elkaar of met andere eendensoorten worden gekruist.
