Beschrijving van variëteiten van trosrozen, regels voor aanplant en verzorging in het open veld
De juiste bushteelt van rozen baart niet alleen degenen die professioneel met bloemen omgaan, te koop. Concrete tips zullen voor iedereen nuttig zijn - zowel amateurs als gewoon enthousiastelingen. Een verre verwant van de wilde roos, deze soort is allang onafhankelijk geworden. Uiterlijk pretentieloos, een rozenstruik die in de volle grond wordt geplant, heeft verzorging nodig. En hoe je een struikroos moet vermeerderen zodat deze groeit en zich ontwikkelt, is een groot mysterie.
Algemene beschrijving van kleuren
Het reproduceren van een trosroos in een tuin is een leuke, spannende ervaring. De grootte en vorm van plantknoppen lopen sterk uiteen. De rozenstruik groeit in de breedte en verspreidt zijtakken naar de zijkanten of naar boven, met behoud van een piramidale oriëntatie. Er zijn veel bekende soorten rozen, die allemaal anders zijn dan andere. Een van de gemeenschappelijke kenmerken die de verscheidenheid aan struikrozen verenigen, is een duidelijke gradatie van stengels in eenjarige planten en hoofd-, baarmoederplanten.
De gemiddelde hoogte van de struik varieert van 25 centimeter tot 3 meter. Het blad van een struikroos is langwerpig, afgerond. Langs de rand zit een patroon van kleine tandjes. Aan de onderkant wordt het aangevuld door een paar aangrenzende steunblaadjes. Bloemen (knoppen) van een struikroos - met miniatuurbloemblaadjes, waarin van 5 tot 120 bloembladen.
Combinaties van zowel enkele knoppen als die welke een bloeiwijze vormen, zijn mogelijk, waar er maximaal tweehonderd kunnen zijn. De configuratie van de bloem blijft onnavolgbaar. Het is geclassificeerd als pompon, schotel, komvormig, plat, bolvormig, pioenroos. Verschilt in struikrozen en de kleur van de knop. Het is moeilijk om twee vergelijkbare te vinden, fokkers werken er speciaal aan om unieke tinten te verkrijgen.
Het enige dat nog niet is bereikt, is de felblauwe kleur. Het schouwspel van delicate struikroosknoppen betovert, doet de harten van connaisseurs en bloemisten trillen.
Bush rose variëteiten
De pracht van de soort, variëteiten van struikrozen maakt het mogelijk om een van hen te kiezen, in verhouding tot de smaak en de portemonnee. Helder en discreet, miniatuur en groot, compact en gigantisch, toekomstige trosrozen wachten op hun kopers van leveranciers van plantmateriaal. De bloeiende knoppen worden gebruikt in de bloemsierkunst, voor de decoratie van tuinpercelen.
Piano ed
Rode bossige variëteit, met ongewoon weelderige toppen (elk heeft tot wel honderd bloembladen). De vorm is een gewone bal, in geopende toestand wordt het een kom. Het behoort tot de oude Engelse variëteiten.
Geschikt voor gecombineerde boeketten, enkel ontwerp. Met een kleine manifestatie van verbeeldingskracht van dergelijke rozen, in combinatie met fruit of bessen, worden prachtige thematische composities verkregen.
Rode Lex
Nog een rode rozenvariëteit. Compacte, miniatuur struikroos met een donkere kersentint. Goed gevormde, komvormige toppen. Bloemblaadjes met een fluweelzachte structuur.
Porcellino
De witte kleur van delicate toppen wordt enigszins benadrukt door een romige toon. Deze heesterroos heeft een uniek, delicaat aroma, enigszins vergelijkbaar met vanille.
Bombastisch
In Bombastic worden de bloemen opgerold tot dichte ballen die worden gevormd door bloembladen. De kleur combineert crème en lichtroze tinten. Het wordt vaak gebruikt in combinatie met andere struiksoorten die de pracht van de knop benadrukken.
Freesia
Gele, vorstbestendige struiksoort. De toppen ruiken naar rijp fruit. Bloeit rijkelijk van juni tot oktober. Rozenstruiken zijn klein, tot 80 centimeter hoog.
Leguaan
De ongebruikelijke vorm van de rozenknop (het is een beker) geeft deze variëteit een duidelijk voordeel. De buitenkant van de roos wordt aangevuld door een grillige kleurovergang van bloembladen - van dieprood tot bordeauxrood.
Calypso
De kleur van de knoppen van de rozenvariëteit is donkerrood, net als die van frambozen. De toppen zijn dicht gekruist met lichte lijnen. De struiken zijn hoog, tot enkele meters. Het aroma is delicaat, nauwelijks waarneembaar. De vorm van bloemvorming is wimpers.
Voor-en nadelen
Struikvariëteiten van decoratieve rozen zijn enorm populair bij tuinders, en daar is een volkomen logische verklaring voor. In plaats daarvan meerdere. Deze dynamische bloei gecombineerd met de groei van de plant, delicaat aroma, bloeiwijzen, verzameld uit vele toppen.
Krullende en rieten variëteiten bieden een waardig materiaal voor boeketten, decoratieve composities. Bovendien zijn struikvariëteiten in de overgrote meerderheid bestand tegen koud weer, uithoudingsvermogen, weerstand tegen ziekten en plagen.
Maar aan deze voordelen kleven ook nadelen. De roos moet worden geknipt, gevoerd en verzorgd. En toch zijn er doornen, zo scherp als naalden, die de knoppen bewaken. In hetzelfde vertrek is er niets moeilijks, na het leren van eenvoudige regels, zal een beginner ermee omgaan.
Landen
Hoe je een struikroos klaarmaakt om te planten, wat hiervoor nodig is - iedereen wil het weten. De beste tijd voor deze procedure van nature zelf is de herfst. Tegelijkertijd worden zaailingen niet van tevoren gekocht, maar onmiddellijk voor het planten. Ze selecteren gezonde, niet beschadigde rozenstruiken zonder sporen van de aanwezigheid van ongedierte.
De volgende stap is het bepalen van de plek voor de rozentuin. Gebieden in de buurt van bomen en andere struiken zijn niet geschikt. Een roos heeft licht en warmte nodig, en hiervoor kiezen ze een open, niet schaduwrijke plek. Moerassige grond met dicht bij elkaar gelegen grondwater is geen goede oplossing.
Elke roos heeft drainage nodig. De zuurbalans is ook belangrijk. De pH-waarde moet tussen de 6 en 6,5 eenheden liggen. Het is raadzaam dat er niet eerder rozen en aanverwante planten op de geselecteerde locatie zijn gekweekt.
Verzorgingstips
Een reeks aanbevelingen voor het verzorgen van een roos bevat tips voor het planten van een stek, de beste manier om te vermeerderen, hoe je de plant bedekt voor de winter en hoe je de plant voedt voor volledige bloei. Hoe snel de roos wortel zal schieten op een nieuwe plek, hoe ze zich in de toekomst zal voelen, hangt af van de systematische aard van hun implementatie.
Hoe goed water te geven
De roos heeft niet echt vocht nodig, maar verdraagt pijnlijk meer water. Empirisch is de volgende methode bepaald: water zelden, maar overvloedig. Pas geadopteerde zaailingen hebben vooral vocht nodig, ze worden bewaterd met een pauze van 2 dagen. Dit levensondersteunende schema wordt gebruikt tijdens het eerste jaar van het bestaan van de plant. In het voorjaar wordt meer vocht verbruikt, op dit moment worden bladeren en jonge scheuten gevormd.
Doe hetzelfde in de zomer, vooral in warme klimaten. Geschatte verhoudingen zijn 10 liter water per rozenstruik. De vloeistof moet in de wortelzone komen, terwijl de processen zelf niet mogen worden blootgesteld aan het aarden coma. Water geven met koud water is onaanvaardbaar, alleen warm en bij voorkeur bezonken. Aan het einde van het seizoen, wanneer het groeiseizoen eindigt, wordt de vloeistofstroom verminderd om de roos te beschermen tegen mogelijke stagnatie, de ontwikkeling van schimmels.
Voeractiviteiten
Struikroos is een sierplant, in grotere mate dan zijn wilde voorouder, die voedingsstoffen nodig heeft. Het wordt aanbevolen om vanaf het tweede jaar met actieve voeding te beginnen met behulp van het volgende algoritme met een gefaseerde uitsplitsing:
- De verdubbelde dosis kunstmest die in het voorjaar wordt toegediend.
- Het verschijnen van kegels, de ontwikkeling van knoppen in de struik.
- Voltooiing van de bloei.
- De overgang van stengels van een groente naar een houtachtige staat.
Het is toegestaan om lentesnoei van rozen te combineren met bemesting. Hiervoor is een mengsel van ammoniumnitraat en ammoniumsulfaat geschikt. Na ongeveer 15 dagen wordt het voeren herhaald. Om de eierstokken te stimuleren wordt een complex gebruikt dat bestaat uit superfosfaat, nitraat en kaliumzout, ongeveer in een verhouding van 3: 3: 1 per vierkante meter aanplant. Soms wordt zo'n compositie vervangen door een kant-en-klare compositie - Kemira Universal of iets dergelijks.
Na voltooiing van de bloei is het nodig om de mineralenbalans te herstellen, hiervoor is bemesting met sporenelementen nuttig. Eind juli wordt de roos geplant op een stikstofvrij dieet, waardoor de aanvoer van dit type mest stopt. Vervanging van minerale mengsels door organisch materiaal (of hun alternatief gebruik) is toegestaan. Tuinders gebruiken verbrande as, mest of vogelpoep.
Transplantatiefuncties
Het opnieuw planten van struiken is een normale procedure die door tuinders wordt toegepast. Dit wordt gedaan om verschillende redenen, waaronder de natuurlijke groei van de roos. De optimale periode voor herbeplanting is de lente of herfst. Bovendien verdient de voorjaarsperiode de voorkeur.
Vóór het begin van de procedure wordt de struik bevrijd van zieke, zwakke, beschadigde scheuten en bladeren. Ze snoeien de stengels ook 20-30 centimeter. De uitgraving wordt zorgvuldig uitgevoerd en probeert de wortels niet te beschadigen. Soms is het verstandiger om te verplanten met een aardebol.
Warm water wordt in een eerder gegraven gat gegoten, waardoor de grond overvloedig met vocht wordt verzadigd. De geënte rozenstruiken worden zo geplaatst dat de telg wordt bedekt met een laag aarde van 3-5 centimeter.
Trim regels
Het belangrijkste doel van snoeien is om de roos actief te laten ontwikkelen, verse scheuten vrij te laten, zwepen en knoppen te vormen. Er zijn 3 periodes van de procedure: lente, zomer en herfst. Ten eerste is dit nodig om een rozenstruik te vormen en vervolgens om de groei van scheuten te garanderen.
Hiervoor worden alle kleine toppen mechanisch verwijderd, zodat er enkele grote overblijven. In de herfst, vóór het koude weer, wordt de laatste fase uitgevoerd: beschadigde delen van de plant, dode scheuten worden van de roos afgesneden.
Hoe een struikroos voor de winter te bereiden
Het proces van het snoeien van struikrozen voor overwintering bestaat uit een geleidelijke afname van de hoeveelheid binnenkomend vocht (in augustus) en vervolgens - in de introductie van een herfstvoedingscomplex van meststoffen. De onderste bladeren worden in september afgesneden, de overige in oktober. Voor de winterslaap, duiken in winterslaap, wordt de rozenstruik ingekort door scheuten en stengels te verwijderen.
"Overwintering" hangt af van de klimaatzone, piektemperaturen. Vaak bouwen ze een schildhuispiramide over de struik en trekken ze een dichte film over de bovenkant. Als het apparaat van een dergelijk ontwerp onmogelijk is, wordt een eenvoudigere schuilplaats gebouwd, van een film (dik papier), waarbij een kleine opening tussen de bescherming en de plant overblijft. Soms wordt er een laag sneeuw overheen gegooid (bij strenge vorst).
Bescherming van gewassen tegen ziekten en plagen
Struikrozen, ongeacht de variëteit, zijn vatbaar voor schimmelziekten, echte meeldauw, manifestaties van zwarte vlek en roest. Er is maar één beschermingsmaatregel: behandeling met fungiciden, meedogenloze vernietiging van delen van de struik die door de ziekte zijn aangetast. Als er niet genoeg ijzerverbindingen zijn, ontwikkelt zich chlorose op de plant. Het nadeel is simpelweg om de bemesting van de site te corrigeren.
Naast kwalen worden struikrozen bedreigd door ongedierte - bladluizen, teken, krekels en schaalinsecten. Hun uiterlijk zal niets goeds opleveren. Je moet ze onmiddellijk verwijderen met behulp van chemicaliën en folkremedies.
Bloemen kweken
Soorten trosrozen worden vermeerderd door zaden, stekken, enten, verdelen. Elke methode is op zijn eigen manier gerechtvaardigd, het stelt je in staat om het resultaat te bereiken: gezonde, weelderige toppen in de struik.
Zaden
De methode is exotisch en nauwelijks toepasbaar vanwege het feit dat de zaden een lage kiemkracht hebben. Bovendien heeft het bestaansrecht. Het wordt aangeraden om de zaden te laten weken in een groeibevorderaar, dit vergroot de kans op succes. Zaai ondiep - tot 3 centimeter. Rozen planten wordt mulch met turf, compost. Zodra 2-3 bladeren uitkomen, worden de struiken geplant.
Stekken
Voor trosrozen wordt vermeerdering door stekken als een van de meest effectieve methoden beschouwd. De hardste stengels (verhout) worden geselecteerd als "donor". In dit geval is de gulden snede belangrijk - niet te groene en niet te harde scheuten. De onderkant moet schuin zijn, het is wenselijk om deze te laten weken met een groeistimulator. Stekken worden in de volle grond geplant, met een afstand van 15-30 centimeter. Een film wordt van bovenaf uitgerekt, waaronder het rooten van struikrooszaailingen doorgaat.
Enten
Traditioneel worden voor het enten struiken van de in het wild groeiende roos (rozenbottel) of hondenras (Rosa canina) gebruikt. De regels zijn standaard: verwijder de laterale processen op de wortelhals van de struik, maak een "T" -vormige incisie. De telg (nier) zal erin worden ingebracht. De gemiddelde ontwikkelingstijd van een geënte struik is 3 weken. Daarna kan men door zwelling of zwart worden een conclusie trekken over de resultaten van de procedure.
De struik verdelen
De oorspronkelijke methode om een struik te verdelen is van toepassing op planten met een volwaardig wortelstelsel. 2 keer per jaar, in de lente of herfst, is het toegestaan om een vooraf geselecteerde rozenstruik in verschillende delen te verdelen. Op elk fragment blijven ten minste één stengel en gevormde wortels achter. Verder worden delen van de struik zoals gewoonlijk geplant.
Lagen
Om gelaagdheid in alle soorten te verkrijgen, wordt de stengel naar de grond gebogen (in een ondiepe greppel gelegd), gefixeerd en besprenkeld met aarde. Het bovenste gedeelte blijft boven de grond, het is vastgemaakt aan een pin. In de regel schieten de stekken wortel en worden ze een onafhankelijke struik. De methode helpt de rozenstruik te verjongen, plantengroei te stimuleren en knoppen te zetten.
Toepassing in landschapsontwerp
Struikroosknoppen, een verscheidenheid aan variëteiten zijn een prachtige basis voor experimenten op het gebied van landschapsontwerp. En als je ondermaatse en hoge struiken combineert, met verschillende vulling van de takken met bloemen, dan zal het effect nog groter zijn.
Tuinders vlechten bogen met struikrozen, vormen er bloembedden van. Het blijkt erg mooi en spectaculair te zijn.
