Regels voor het telen van tomaten in Siberië en de beste rassen voor barre omstandigheden

Voor inwoners van een regio met barre klimatologische omstandigheden is het belangrijk om groenten uit je tuin op tafel te hebben, aangezien het biologische producten zijn. Maar het telen van tomaten in Siberië heeft, net als andere tuingewassen, zijn eigen kenmerken. Het kan worden aangepast voor het planten van een kas, maar voor een groot gezin is het moeilijk om er voldoende groenteproducten in te plaatsen.

Het blijft om tomaten in het open veld te telen. Er is door de jaren heen een bewezen agrotechnische praktijk, die niet mag worden vergeten, een eigen perceel hebben en in een gebied wonen waar de zomer niet lang blijft hangen.

Kenmerken van de selectie van een plot voor tomaten

Voordat u tomaten in de volle grond gaat planten, moet u de biologische kenmerken van de groenteplant kennen. Tomaten worden gekenmerkt door:

• veeleisendheid voor voedsel, vocht;
• goede groei en vruchtzetting met voldoende licht en hoge luchttemperaturen;
• intolerantie voor zelfs milde vorst.

Het is bekend dat als de luchttemperatuur daalt tot plus vijftien graden, de bloei van de plant stopt en onder de tien hitte de groei vertraagt. Maar de selectie van tomaten heeft geleid tot de opkomst van rassen die vorst verdragen in min één of twee graden. De weerstand van tomaten tegen lage temperaturen neemt toe als de gezwollen zaden en zaailingen de hardingsprocedure hebben doorstaan.

Een perceel voor het telen van tomaten in de tuin wordt gekozen met zeer vruchtbare grond, voldoende vochtig. Het is beter als de topografie van de grond iets wordt verlaagd, maar deze mag niet drassig en niet zout zijn.

Biologen hebben vastgesteld dat hetzelfde gewas niet meerdere jaren achter elkaar op dezelfde plek mag worden geplant. Bodemmoeheid treedt immers op door de verspreiding van schadelijke micro-organismen erin, de uitscheiding van stofwisselingsproducten door de wortels van de groente. Maar u moet tuingewassen op de site vakkundig afwisselen. Voor tomaten kunnen voorlopers komkommers, kool, meloenen zijn.

Grond en zaden voorbereiden om te zaaien

Voor het planten van tomaten begint de grond in de herfst te worden voorbereid. Grote percelen worden omgeploegd en kleine gerooid. Hierbij wordt rekening gehouden met de ploegdiepte, die afhankelijk is van de dikte van de voedingslaag. De optimale indicator is een diepte van 25-30 centimeter.. Tijdens het ploegen worden organische en minerale meststoffen diep ingebed. Voor tomaten in de herfst wordt een complex van meststoffen aangebracht met het gehalte aan fosfor en kalium.

In het voorjaar, vóór het planten, wordt vijfhonderd gram humus, maximaal drie gram ammoniumnitraat en kaliumzout, maximaal acht gram superfosfaat aan de gaten toegevoegd.

Om vocht te creëren, wordt in de winter sneeuw vastgehouden in de gebieden voor tomaten en in het voorjaar smeltwater.Nadat u ruimte hebt vrijgemaakt om tomaten volledig uit de sneeuw te laten groeien, maakt u het gebied los met een ijzeren hark of een eg. De dichte grond wordt ook gegraven tot een diepte van vijftien centimeter en geëgaliseerd.

Door de bereiding van tomatenzaden, hun voorlopige verwerking en verharding, kunt u zelfs in ongunstige weersomstandigheden tomaten oogsten:

1. Vernalisatie van zaden wordt uitgevoerd door ze eerst een dag in warm water te laten weken en het water om de zes uur te verversen. En zodra ze beginnen uit te komen, worden ze overgebracht naar een koele, donkere kamer. Daar blijven ze tot het zaaien.
2. Ontkiem het zaad in vochtig mos, zaagsel of zacht materiaal zoals lagen toiletpapier. Tijdens de procedure bereikt de luchttemperatuur in de kamer twintig graden Celsius en hoger. Voorgekiemde tomatenzaden zijn klaar om in zaailingendozen te worden geplaatst.
3. Het invriezen van tomatenzaden begint door de gezwollen zaden twaalf uur in water bij kamertemperatuur te plaatsen en ze vervolgens in de sneeuw te leggen. Koelen bij lage temperaturen van nul tot plus één graad, bevriezen bij temperaturen tot min vijf graden. Het verharden van tomatenzaden kan gedurende een maand worden uitgevoerd met afwisselend hoge en lage temperaturen. Het op deze manier geharde plantmateriaal geeft groenteplanten die in de volle grond vrucht kunnen dragen en niet bang zijn voor vorst.
4. Door tomatenzaden in oplossingen, groeistimulerende middelen, te plaatsen, kun je meer eierstokken van bloemen geven en de kwaliteit van tomaten verbeteren.
5. Etsen van het plantmateriaal is nodig zodat de planten tijdens het groeiseizoen niet ziek worden. Zaden worden gedurende twintig tot dertig minuten gedesinfecteerd met een zwakke oplossing van kaliumpermanganaat, vervolgens gewassen en gedroogd.

Kijk eens ook

Welke vitamines zitten er in tomaten en hoe zijn ze nuttig?

Alle procedures voor het bereiden van zaden en aarde zijn gericht op het telen van hoogwaardige en gezonde tomaten in de Siberische regio.

Sterke zaailingen krijgen

Tomaten telen in het open veld is onmogelijk zonder zaailingen. De optimale timing voor het planten van groentezaden in een bak met losse grond is midden of eind maart. Het voorbereide plantmateriaal wordt tot een diepte van één tot twee centimeter in de grond ingebed. Daarna wordt de grond met warm water gegoten, worden de dozen afgedekt met plasticfolie en in ruimtes met een luchttemperatuur van 25 graden Celsius geplaatst. Het planten van tomaten wordt elke dag gelucht, waarbij het afdekmateriaal wordt verwijderd. Geef de grond water als dat nodig is. Zodra de eerste spruitjes tomaten verschijnen, dan:

• extra verlichting uitrusten met fluorescentielampen, opgehangen op een afstand van vijf centimeter van de planten;
• verlaag de luchttemperatuur tot acht tot vijftien graden Celsius;
• bewaak de vochtigheid van de lucht en de bodem en handhaaf deze op 70 procent.

Nadat de eerste twee echte bladeren verschijnen, tomatenzaailingen getransplanteerd, duik in aparte potten. Een maand voordat ze op tuinbedden worden geplant, worden tomatenzaailingen gehard, eerst enkele uren en daarna een dag de lucht in.

Landing op open terrein, zorgregels

Meestal worden tomatenzaailingen van zestig dagen overgebracht naar de bedden als de dreiging van vorst is verdwenen en de grond tot tien graden boven nul is opgewarmd. De tomatenzaailingen die in mei zijn geplant, moeten worden afgedekt zodat ze niet bevriezen. Daarom gebruiken ze een hellende beplanting en bedekken de planten met aarde. Binnen één of twee dagen gebeurt er niets met de tomaten, en na het verwijderen van de aarde gaan de tomatenstengels verticaal staan.

Veel mensen gebruiken papieren of kartonnen doppen als bescherming voor tomatenstruiken. Tegelijkertijd worden hun randen besprenkeld met aarde zodat de wind niet van de kappen blaast.

De opstelling van tomatenzaailingen is 60 x 60 of 70 x 70 centimeter. Plaats de struiken van de plant op de juiste manier op een afstand van vijftig centimeter van elkaar.Voor het planten wordt houtas aan de gaten toegevoegd, waaruit de tomaten fosfor ontvangen. De verdieping van tomatenzaailingen vindt plaats tot aan het eerste echte blad. Geef de geplante groentestruiken water met twee tot drie liter warm water onder elke stengel. De verzorging van tomaten die in de volle grond zijn geplant, omvat:

• tijdige, matige bewatering van de struiken;
• afwisseling van verbanden met minerale en organische stoffen in een vaste verhouding;
• eens in de twee weken bemesten;
• het vormen van de stengel en het vastbinden van onbepaalde tomatenrassen.

Als tomatenzaailingen in april in de volle grond worden geplant, plaatsen ze een bed en brengen het boven het niveau van de site. Er wordt mest aan de gaten toegevoegd en de bovenkant bedekt met gras van vorig jaar. Vervolgens wordt de compost uitgespreid. De voorbereide gaten van 30 x 30 centimeter zijn klaar om tomatenzaailingen te ontvangen. Na het planten worden tomatenstruiken overvloedig bewaterd en mulch met stro of turf.

Voor het bed is een non-woven schuilplaats nodig, die wordt aangebracht door een structuur van draadframes bovenop het bed te plaatsen. Tijdens het groeiseizoen van tomaten worden ze geventileerd, waardoor het materiaal overdag omhoog komt. Dergelijke aanplant hoeft niet te worden bewaterd en gevoerd - er is voldoende vocht en meststoffen in de grond. Nadat warm, zonnig weer is vastgesteld, wordt het materiaal verwijderd en dient het frame als ondersteuning voor de tomatenstelen.

Kijk eens ook

Wat te doen als er een zwarte poot verschijnt in tomatenzaailingen

Het geteelde en geoogste tomatengewas wordt verwerkt voor de winter. Onrijpe vruchten worden in dozen of manden gedaan en op een droge en donkere plaats bewaard tot ze volledig rijp zijn.

Siberische tomatensoorten

Het meest geschikt voor buitenteelt zijn tomatensoorten die zijn aangepast om te overleven en vrucht te dragen onder de barre omstandigheden van Siberië. Ze verschillen van kasplanten doordat ze wat later rijpen, ze behoren voor het grootste deel tot ondermaatse tomatensoorten.

Onder de vroegrijpe variëteiten onderscheiden Demidov-tomaten zich door een hoge opbrengst en een uitstekende smaak. Ze dragen vrucht 100-110 dagen na het ontkiemen van het zaad. De tomatenstruik wordt iets meer dan een halve meter hoog. Per gewicht bereiken de vruchten honderd tot tweehonderd gram. Roze tomaten zijn geschikt voor verse consumptie.

Eerste vruchten Snezhana-tomaat geeft na 105 dagen. Op een compacte plant van een halve meter hoog groeien middelgrote tomaten, universeel voor gebruik in voeding.

Van de inmaakvariëteit Barnaul is bekend dat de vruchten van driehonderd gram geschikt zijn voor beitsen en zouten. En je kunt binnen honderd dagen na het planten van een groente eten koken.

Een Siberische verrassing is een groente die tevreden is met oogsten van fruitclusters van tien kilo per struik. Het onbepaalde vereist competente zorg, de vorming van een struik met drie stengels.

Tot de tomaten met grote vruchten behoren:

1. Tomaat Abakan roze gewaardeerd om de uitstekende smaak en sierlijkheid van hartvormige lichtrode tomaten. Grote tomaten van een variëteit rijpen in 115 dagen, met een gewicht van vijfhonderd gram of meer.
2. De gigantische grootte van de vrucht heeft de dimensieloze determinant.
3. Voor vollegrond is de Big Berdsky-tomaat bedoeld. De struik bereikt geen meter hoog, maar hij kan bogen op het gewicht van fruit, waarvan er vele achthonderd gram bereiken.
4. De onbepaalde Superbomb heeft ook vruchten die zeshonderd gram wegen, en de hoogte van een struik van anderhalve meter vereist knijpen en kousenbanden.
5. Van de Samokhval-tomaat worden gele tomaten tot driehonderd gram elk geoogst. Naast zijn hoge opbrengst staat het ras bekend om zijn ziekteresistentie.
6. Door het geheim van oma zijn tomaten bijna een kilo zwaar. Scharlaken fruit is zowel vers als ingeblikt goed. Ze maken verrijkte sappen, tomatenpasta's en sauzen.

Laagblijvende tomatensoorten worden ook gewaardeerd voor de volle grond in de Siberische regio. Onder de bepalende soorten zijn de volgende bekend en geverifieerd:

• Buffelhart met een steelhoogte van zeventig centimeter en tomaten per kilogram;
• Siberische zwaargewicht, met moeite achthonderd gram tomaten op korte stengels van zestig centimeter vast te houden;
• variëteit Amber met kleine oranje vruchten die bekend staan ​​om hun uitstekende smaak en overvloed in de clusters;
• Peterselie is een tuinman met langwerpige tomaten, die een vierkante meter tot twaalf kilo fruit opleveren.

De prestaties van de stations van Siberische selectie stellen de inwoners van de noordelijke breedtegraden in staat om gedurende de hele korte zomer te smullen van een gezond plantaardig product en om ingeblikt voedsel te kopen van volwassen tomaten voor de winter.