Hoe komkommers te voeren als er niet genoeg stikstofmeststoffen zijn
Komkommers zijn een zeer warm en vochtminnend groentegewas dat niet groeit op arme, onbemeste grond. Het belang van stikstofmeststoffen voor komkommers komt aan bod.
Waarom planten stikstof nodig hebben
Omdat stikstof het belangrijkste element is dat betrokken is bij het metabolisme van dierlijke en plantencellen. Het is een onderdeel van bijna alle delen van het cytoplasma van een plantencel, zijn eiwitten, chlorofyl, de meeste vitamines, nucleïnezuren en enzymen.
Wat is er met het lage stikstofgehalte in de bodem beladen?
Het is bekend dat planten alles wat ze nodig hebben voor hun voeding, groei en ontwikkeling uit de bodem halen. Als de grond een tekort aan stikstof heeft, ontwikkelen de planten zich niet goed: de stengels en bladeren zijn dun, lusteloos, worden snel geel, er wordt een klein aantal eierstokken gevormd, die niet of niet goed vrucht dragen. Hierdoor sterven de planten snel af.
Meststofclassificatie voor komkommers
Het gebrek aan mineralen in de bodem veroorzaakt ziektes en een slechte plantontwikkeling. Komkommers hebben voedingsstoffen nodig in alle stadia van hun ontwikkeling, van zaaien in de grond tot vruchtzetting.
Meststoffen zijn van de volgende soorten:
- Op herkomst:
- Mineraal;
- Biologisch.
- Door de methode van aanbrengen op de grond:
- Ondergrond;
- Oppervlakkig.
- Door structuur en fysieke conditie:
- Vloeistof;
- Halfvloeibaar;
- Solide.
- Overigens worden de planten gevoerd:
- Root-methode;
- Bladmethode.
- Door de hoeveelheid stoffen in de samenstelling:
- Gemakkelijk;
- Complex.
Kenmerken van stikstofhoudende meststoffen
Minerale meststoffen. Minerale stikstofmeststoffen worden in drie soorten geproduceerd:
- Ammoniak, waaronder ammoniumsulfaat. Ze worden in het voorjaar in de grond gebracht voordat komkommers worden gezaaid, maar ook in de herfst na het oogsten.
- Nitraat, waaronder ammoniumnitraat. Dergelijke meststoffen worden meestal als topdressing gebruikt: ze worden in het vroege voorjaar en de zomer in opgeloste vorm aangebracht.
- Amide, waaronder ureum. Ze verhogen de zuurgraad van de grond enorm, werken snel en net zo snel afgebroken en worden met water afgevoerd.
Organische meststoffen zijn mest, vogelpoep, turf, slib, plant- en bladresten, groenbemester. Alle organische meststoffen moeten eerst worden voorbereid voordat ze op de grond worden aangebracht, en de tuinman beslist zelf wat hij specifiek moet voeren.
| Soorten | Beschrijving van organische meststoffen |
| Mest | Mest (toorts of varkensvlees) mag niet vers worden toegediend. Door het hoge gehalte aan ureum kan dit leiden tot volledige "verbranding" van planten. Het is het beste als de rotte of halfrotte mest wordt verdund met water en bewaterd onder de wortel van elke komkommerstruik.Ook kan volledig verrotte (minimaal een jaar in een compostkuil) mest aan planten worden toegevoegd voor een betere voeding en beworteling van de stengel.
|
| Vogelpoep | Uitwerpselen van gevogelte, en meestal kippen- of kwarteluitwerpselen, mogen ook niet vers in de grond worden gegraven. Verse uitwerpselen moeten worden verdund in water in een verhouding van 1: 5. Het is goed als er op de plaats of in de kas een vat staat waarin je de uitwerpselen met water kunt verdunnen en enkele dagen kunt laten trekken. Het resultaat is de zogenaamde moederloog. Het wordt verdund in een emmer water in een verhouding van 1: 9. Komkommers houden erg van deze meststof, het is optimaal om water te geven en geeft uitstekende resultaten.
|
| Turf | Als er op de locatie niet genoeg stikstof in de grond zit, wordt er turf in gegraven. Het kan in elke speciaalzaak en in elke hoeveelheid worden gekocht. Het is beter om turf onmiddellijk te introduceren bij het voorbereiden van de site voor het planten van komkommers, maar je kunt gewoon een beetje in de gaten gieten bij het planten van zaailingen.
|
| Il | Slib van de bodem van rivieren en meren is zeer rijk aan mineralen en stikstof. Deze organische meststof wordt gebruikt als onderdeel om de kwaliteit van zandgrond te verbeteren. Voordat u deze meststof voor komkommers aanbrengt, verspreidt u deze in een dunne laag en droogt u deze 2-3 dagen in de zon en bestrooit u deze vervolgens op de grond rond de stelen. De laag mag niet groter zijn dan 1,5 cm. |
| Overblijfselen van planten en bladeren | Plant- en bladresten die rotten op de composthoop vormen een goede humus. Wat een humus je kunt het in de gaten gieten, mengen met de aarde en het toevoegen aan de bedden rond de plantstengel. Als je in de herfst het gebladerte en de overblijfselen van grasstelen in de grond graaft, dan zal zo'n site in het voorjaar rijk zijn aan stikstof en klaar zijn om groenten te planten. |
| Siderata | Siderata worden planten genoemd (peulvruchten en granen), die, gegroeid tot het moment waarop de zaden zich beginnen te vullen, in de grond worden gegraven. Dit heeft een zeer gunstig effect op de toestand van de grond, verbetert de minerale samenstelling, verrijkt deze met stikstofverbindingen van natuurlijke oorsprong, verhoogt de hygroscopiciteit van de grond, wat erg handig is voor komkommers. |
Meststoffen voor komkommers in de kas
Het kweken van komkommers in kasomstandigheden is het meest effectief, omdat het vroegere en overvloedigere oogsten garandeert. De vruchtbaarheidstijden van de struiken worden verlengd doordat het in schuilplaatsen gemakkelijker is om de optimale temperatuur en vochtigheid voor dit gewas te beheersen en te behouden.
Meststoffen voor komkommers in de kas moeten in balans zijn, tijdig worden aangebracht en de toegestane limieten niet overschrijden. Regeling van conventioneel komkommers voeren bevat in het begin een stikstofformule voor een betere vegetatie, daarna potas en fosfor voor productiviteit en gezondheid van de struiken.
Tips:
Komkommers in verschillende stadia van groei en ontwikkeling moeten de soorten stikstofhoudende meststoffen veranderen. Het is dus beter om turf of goed verteerde mest in de grond te graven voordat u zaailingen plant.
Als een koudegolf wordt verwacht, of direct erna, is het beter om de jonge komkommerzaailingen water te geven met ammoniumnitraat.
Topdressing van komkommers in het stadium van bloei en fruitvorming wordt bij elke watergift uitgevoerd. Tegelijkertijd heeft de plant naast stikstof ook andere stoffen nodig, vooral kalium, magnesium, calcium en fosfor.
De drievoudige meststof van nitroammofosk en andere vergelijkbare complexe meststoffen werkt in deze periode goed. Ook worden uitstekende resultaten tijdens de bloei en vorming van komkommers verkregen door irrigatie met toorts en vogelpoep met water in een verhouding van 1 liter moederloog per 10 liter water.
Er moet aan worden herinnerd dat nitraatstikstof zich ophoopt in de vruchten van planten en daarom in het stadium van bloei en vruchtzetting moet worden uitgesloten van dressings.
Met een normaal gehalte aan kalium, fosfor, magnesium en stikstof in de bodem, vormen komkommers een stabiele immuniteit tegen ziekten, evenals sprongen van stress-temperatuur.
Gebrek aan en teveel stikstof in de bodem
Manifestaties van tekort en overtollig stikstofgehalte in de bodem. Gedetailleerde kenmerken worden gegeven in de tabel:
| Gebrek aan stikstof | Overtollige stikstof |
| Een onvoldoende N-gehalte in bodems (dit wordt vooral vaak waargenomen in podzolische, zandige bodems, evenals zandige leem en grijze bodems) wordt gekenmerkt door een algemene remming van plantengroei en -ontwikkeling. Ze zijn onderontwikkeld, hebben een bleke kleur en zwakke bossigheid en loof. Het bloeiende deel van planten is zwak. Bladeren met zo'n tekort groeien in een scherpe hoek. De vegetatie vertraagt, de scheuten worden dunner. Bladeren beginnen vroeg geel te worden. Bovendien begint vergeling met nerven en gaat het over naar het weefseldeel van het blad, eerst bij de onderste bladeren van de plant. Als je niet direct actie onderneemt nadat de eerste tekenen zijn gevonden, gaat de plant dood. | Overmatig N-gehalte in bodems wordt gekenmerkt door een zeer sterke plantengroei. De stengel en bladeren worden dikker, krijgen een rijke groene kleur, maar de bloemen worden weinig gevormd en meestal mannelijk. Vruchtvorming met een verhoogd N-gehalte is slecht en de immuniteit van planten is verminderd. Een teveel aan stikstof en een tekort aan fosfor, kalium en magnesium leidt tot verstoring van metabolische processen in de plant, het optreden ervan en de dood. |
Voor een normale groei en ontwikkeling hebben komkommers een uitgebalanceerd complex van mineralen uit de bodem nodig, dat door chemische transformaties zorgt voor een normaal metabolisme in plantenweefsels en dus voor een genereuze oogst.
Hoe je alleen op biologisch een geweldige oogst kunt laten groeien
Wanneer ze worden gekweekt, hebben komkommers warmte, water en vruchtbare grond nodig. Om warmte en voeding te bieden, zijn ze gerangschikt met warme bedden, die gemakkelijk met hun eigen handen kunnen worden gemaakt en zowel in kassen als buiten kunnen worden geplaatst.
De zij- en einddelen van de box voor het tuinbed zijn gemaakt van planken of leisteen. Deze bedden zijn opgebouwd uit meerdere lagen:
- De eerste laag is karton of zand. Zand wordt gestort van minimaal 10 cm. Een, twee lagen gewoon verpakkingskarton uit onnodige dozen doet ook uitstekend werk om een warm bed te isoleren van onkruid.
- De tweede laag wordt gelegd met gras: vers gemaaid, hooi, stro of mulch. Het wordt gelijkmatig verdeeld en vertrappeld in de doos. De dikte van deze laag is minimaal 30-40 centimeter.
- De derde laag bestaat uit humus, turf, vogelpoep of wat voor mest dan ook, maar niet vers. Het is het beste als de mest en uitwerpselen van vorig jaar zijn. Deze laag moet ongeveer 10-15 centimeter zijn.
- De laatste laag is de aarde die je hebt. Natuurlijk is zandbelichte zwarte grond optimaal. Op een emmer zwarte aarde kun je een kilo turf en twee kilo gezeefd zand nemen, evenals twee glazen as. De dikte van deze laag moet 40-50 centimeter zijn.
Dergelijke bedden zijn voorzien van stikstofmeststoffen en gaan twee tot drie jaar mee. Ze zijn warm door de isolatie van de grond met karton of zand, maar ook door de warmte die ontstaat bij de verwerking van mest en gras door bacteriën. Ze worden alleen bewaterd met warm water en geoogst.
In het derde jaar kun je de groenten in de tuin een beetje voeren tijdens het vruchtlichamen met toorts of vogelpoep, waarbij je de planten bij de wortel water geeft. Na drie jaar wordt de inhoud van de tuin eruit gehaald en volgens hetzelfde schema weer opgebouwd.
