Kenmerken en beschrijving van het Cochinchin-kippenras, onderhoudsregels
Sierpluimvee rassen worden voornamelijk gefokt vanwege hun uitstekende uiterlijke kwaliteiten. Dat zijn de Cochinchins - een ras van grote, mooie kippen, die zich onderscheiden door luxueus, helder verenkleed. Cochinchins zijn de favorieten van de eigenaren van persoonlijke boerderijen vanwege hun volgzame aard en schoonheid. Bovendien hebben deze vogels een goede productiviteit op de schaal van een privébedrijf: ze geven erg mals en smakelijk vlees en jonge hennen leggen behoorlijk eieren.
De oorsprong van de Cochinchin-kippen
Het thuisland van de Cochinchin-kippen is het gebied met dezelfde naam in het zuidoosten van Indochina. Moderne Cochinchins werden verkregen door vertegenwoordigers van het lokale ras te kruisen met Europese vleeskippen.
Vanwege hun goede decoratieve eigenschappen werden de vogels snel populair in Europese landen en wonnen ze herhaaldelijk op internationale tentoonstellingen. De Cochinchins werden aan het einde van de 19e eeuw naar Rusland gebracht.
De decoratieve en productieve kwaliteiten van vogels interesseerden veel fokkers, die gewillig met hen begonnen te werken en de richting van vlees en eieren ontwikkelden. Er verschenen nieuwe vleesrassen, gefokt op basis van de Cochinchins (Brama). In de toekomst verloor het ras zijn industriële betekenis - nu wordt het alleen gefokt omwille van uitstekende decoratieve kwaliteiten.
Beschrijving en kenmerken van het ras
Cochinchins zijn veel groter dan kippen van andere rassen. Dit zijn vogels met een nobele houding, gevormd door een breed lichaam en hoog geplaatste vleugels. Het sierlijke kleine hoofd is versierd met een rechte rand met goed gedefinieerde tanden. Het hele lichaam is omhuld door een rijk, helder verenkleed, inclusief de middenvoet en tenen. De hals is voorzien van een luxe manen.
De eigenaardigheid van het ras is een korte, donzige staart, waardoor de hele figuur er massief en gedrongen uitziet. Het gewicht van een haan kan 5,5 kilogram bedragen en een kip kan 4,5 kilogram wegen. Bij het beoordelen van de mate waarin een individu voldoet aan een rasstandaard, is een van de belangrijkste criteria de bolvorm van het lichaam.
Uiterlijk en variëteiten
De standaard staat het bestaan van verschillende intra-rassen toe, die in kleur verschillen. Elk van deze soorten heeft speciale kenmerken die de zuiverheid van het ras bepalen. Een gemeenschappelijk kenmerk is een weelderig en elegant verenkleed.Onder de Cochinchins wordt waarde voornamelijk vertegenwoordigd door decoratieve kwaliteiten, daarom krijgt de kleur speciaal belang.
Blauw
Het verenkleed van blauwe Cochinchins is grijs met een blauwe tint. Veren en staart moeten gelijkmatig gekleurd zijn. De aanwezigheid van lichte pluisjes en kleine donkere insluitsels op de hoofdachtergrond is toegestaan. Witte aftekeningen op de staart en vleugels zijn de schuld van het ras.
Zilver omrand
De kleur van de met zilver omrande vogels is erg interessant - witte en zilveren veren met zwarte randen langs de randen.
Fawn
De kleur van vogels van het Cochinchin-ras met bruinachtig verenkleed met een mosterdtint, met een felgele snavel en geelrode middenvoetsbeentjes wordt reekalf genoemd. De staart mag iets donkerder zijn en de snavel moet bijpassende kleur hebben. Donkere vlekken in een reekleurige kleur worden als een huwelijk beschouwd; dergelijke vogels mogen niet fokken.
Zwart
Dit is de meest voorkomende kleur, gevormd door zwarte veren met een groene en blauwe tint. De snavel moet geel zijn. De kleur van de metatarsus is geel met groen. Een veer die bruin werpt, duidt op de onreinheid van het ras, zo iemand wordt weggegooid.
Wit
Vogels met een witte kleur hebben een sneeuwwit of wit verenkleed met een zilverachtige glans. De kleur van de snavel is noodzakelijkerwijs geel. De aanwezigheid van veren van een andere kleur is de reden dat de vogel niet mag fokken.
Patrijs
Deze hennen hebben een heel mooi bont verenkleed. Bij hanen zijn de borst en buik donkerrood of bruin, en worden ze geel op de staart, vleugels en nek. De kop is bruinrood, gestreept. Vrouwtjes hebben een bruin verenkleed, met een gouden tint over het hele lichaam. Een andere versiering is een gouden rand rond de rand van de veren.
Dwerg
Dwerg Cochinchins zijn kleiner. Het maximale gewicht van de haan is 1,2 kilogram en de kip is 800 gram. Dienovereenkomstig dragen vogels kleine testikels, hun eiproductie is ook iets lager. Ze hebben een heel zacht verenkleed, meestal goudkleurig.
Verschillen tussen een haan en een kip
In de adolescentie zien Cochinchin-hennen en hanen er bijna hetzelfde uit. De eerste tekenen die aangeven dat ze tot een of ander geslacht behoren, zullen verschijnen wanneer de vogels anderhalve maand oud zijn. Een haan op deze leeftijd ziet er al massiever uit dan een kip. Het heeft een donkerder verenkleed en de kuif is groot en helder. De hals en borst zijn versierd met lange vlechten.
De onderscheidende kenmerken van kip zijn als volgt:
- ze ziet er gedrongen uit, heeft een heel korte staart;
- ze heeft een dikker verenkleed in de regio van de onderrug, benen en voeten;
- haar lichaam is iets naar voren gekanteld;
- het hoofd en de sint-jakobsschelp zien er klein en netjes uit.
De aard en het temperament van vogels
Cochinchins hebben een evenwichtig karakter, in elke situatie zijn ze kalm en flegmatisch. Ze rennen zelden, lopen of slapen liever. Ze zijn sterk gehecht aan de eigenaar, dus de verandering in het kippenhok en de gebruikelijke omgeving zorgt ervoor dat ze lijden. Vooral deze kenmerken zijn inherent aan de dwergvariëteit van het ras. Vanwege deze eigenschappen houden veel boeren ze gewoon als huisdier.
Vogels kunnen goed overweg met vertegenwoordigers van andere rassen. Mannetjes zijn niet agressief en er kunnen meerdere mannetjes tegelijk in één kippenhok leven.
Vrouwtjes hebben een goed ontwikkeld broedinstinct. Nadat ze een koppeling hebben gemaakt, broeden ze ijverig eieren uit en worden dan zorgzame moeders voor de uitgekomen nakomelingen.
Rasproductiviteit
Vogels van het Cochinquin-ras hebben een gemiddelde eierproductie die varieert van 100 tot 130 eieren per jaar. Vogels rijpen vrij laat - de puberteit vindt plaats na 8-10 maanden. In het eerste jaar brengen ze meestal niet meer dan 80 eieren.
De hoofdrichting van het Cochinhin-ras is vlees. Gevogeltevlees is lekker, mals en heeft een matig vetgehalte.
Voor- en nadelen van Cochinquins
Het ras heeft aanzienlijke voordelen die opwegen tegen de nadelen. Hierdoor kunnen de vogels niet alleen voor decoratieve, maar ook voor praktische doeleinden worden gebruikt.
De positieve eigenschappen van de Cochinchins zijn als volgt:
- geef veel mals vlees;
- pretentieloosheid, het vee in ongunstige omstandigheden houden;
- eierproductie neemt niet af in de winter;
- sterk instinct voor het uitbroeden van eieren en het grootbrengen van nakomelingen;
- geen grote wandelgebieden nodig;
- goed met elkaar opschieten als ze in dezelfde kamer worden bewaard;
- hebben een spectaculaire uitstraling.
Van de tekortkomingen van het ras zijn de volgende significant:
- lange puberteit bij vogels;
- thuis is het moeilijk om de fokkwaliteiten van kippen te behouden;
- hoge kosten van eieren en jonge dieren.
Verzorging en onderhoud
Het ras is pretentieloos, onderhoud en verzorging zijn niet moeilijk. Wanneer u ze organiseert, moet u kennis maken met de kenmerken van het karakter van vogels en hun belangrijkste raskwaliteiten.
Dik verenkleed is een betrouwbare bescherming tegen de kou, dus de vogels voelen zich goed, zelfs in de strenge winters van Centraal-Rusland. Maar jonge Cochinchins vliegen langzaam uit en tot die tijd moeten ze worden beschermd tegen de kou.
Opstelling van de pluimveestal en wandelgebied
De ideale Cochin Coop is een ruime, schone, droge, warme ruimte met slaapplaatsen zo ver als vogels kunnen bereiken. De spijlen moeten dun en sterk zijn, zodat de vogels comfortabel kunnen slapen terwijl ze erop zitten. Op de grond zullen ze zich ongemakkelijk voelen.
De vloeren in het kippenhok moeten van hout of beton zijn, met een onderlaag van stro of zaagsel. De pluimveestal hoeft niet geïsoleerd te worden, maar er moet voor worden gezorgd dat de kamer een normale luchtvochtigheid heeft (anders zullen de veren eronder lijden).
Vogels zijn niet kieskeurig over de kamer om te wandelen. In de winter hebben ze het niet nodig, maar in de zomer kan het klein gemaakt worden. Het moet op een heuvel worden geplaatst waar geen kans is op stagnatie van regenwater. De site is bedekt met zand of hooi, een bak met een asmengsel (as met zand in gelijke verhoudingen) wordt geplaatst om de veren schoon te maken en te beschermen tegen parasieten. Hoge afrastering is niet vereist omdat de vogels niet proberen te vliegen vanwege hun grote lichaamsgewicht en zwakke vleugels.
Het wordt aanbevolen om hanen en kippen in aparte kamers te houden om het paarproces onder controle te houden. Als u dit niet doet, kunnen de vleugels en toppen van vogels beschadigd raken.
Voerbakken en drinkbakken
Het dieet van een haan moet verschillen van dat van een kip, en hiermee moet rekening worden gehouden bij het rangschikken van feeders. Als de vogels bij elkaar worden gehouden, zijn de voederbakken voor hen op verschillende hoogtes gerangschikt. Voor een kip wordt deze op een hoogte van 2 centimeter boven de borst bevestigd. Hierdoor kan de vogel het voer minder scheuren en op het strooisel legen. Deze voerbak wordt van bovenaf afgesloten met een net zodat de haan niet de gelegenheid heeft om voer te pikken dat niet voor hem bestemd is.
Voor een haan wordt de feeder hoger geplaatst - op hoofdniveau. Dus kippen zullen niet in staat zijn om het voer van iemand anders te krijgen. Het wordt aanbevolen om meerdere feeders te installeren, zodat de vogels tegelijkertijd eten. Voor brijvoer worden plastic drinkbakken gebruikt en voor droogvoer houten voerbakken.
De waterbak wordt ter hoogte van de borst van de vogel geïnstalleerd. Water wordt in de zomer driemaal daags en in de herfst en winter tweemaal daags toegevoegd. Het is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat het water constant vers is, omdat de hoeveelheid vloeistof die door de vogels wordt gedronken 2 keer meer is dan de hoeveelheid voedsel die wordt gegeten.
Geplande vervanging van de kudde
Het wordt periodiek aanbevolen om de pluimveepopulatie te vervangen, omdat het niet aanbevolen wordt om leghennen langer dan 4 jaar te houden. Oudere vogels beginnen erger te vliegen. Bovendien worden ze vatbaarder voor infecties naarmate de afweer van het lichaam lager wordt.
Seizoensrui en onderbreking van de eierproductie
In de herfst beginnen kippen aan het verenkleedseizoen.Onderweg wordt de huid gereinigd. Deze periode duurt ongeveer een maand. Het lichaam van vogels ervaart een soort stress, daarom worden vitamine- en mineralencomplexen in hun dieet opgenomen. Op dit moment stoppen de kippen met leggen. Dit is een fysiologische norm, met het einde van de ruiperiode is de eiproductie volledig hersteld.
Kenmerken van fokken en voeding
Het dieet van Cochinquins moet zo evenwichtig mogelijk zijn, aangezien er rekening moet worden gehouden met de neiging tot obesitas. Idealiter wordt het menu voor elke groep vogels apart samengesteld, rekening houdend met de leeftijd en de eierproductie. Het wordt aanbevolen dat u consistente voertijden kiest en u hieraan houdt.
Volwassen vogels
De beste optie voor hen is een hoogwaardig mengvoer. Een uitgebalanceerd dieet omvat vlees- en beendermeel, granen van verschillende gewassen, gemalen krijt, groenten. Bij het samenstellen van een dieet moet in gedachten worden gehouden dat kippen, in tegenstelling tot een haan, voor een normale eierproductie een grote hoeveelheid calciumhoudende mineralen nodig hebben.
Volwassen vogels worden drie keer per dag gevoerd. Ze hebben ook vers gras of hooi nodig om de maag te reinigen.
Kuikens
In de eerste levensdagen (tot 7 dagen) krijgen de kuikens om de 2 uur vloeibaar voer - een puree op basis van bouillon of melk. Deze manier van voeren stimuleert de vroege ontwikkeling van de jongen. Tot 16 weken oud hebben kuikens eiwitten nodig om zich goed te ontwikkelen.
Voeg in de tweede levensweek droge granen (gemalen maïs, griesmeel, havermout), gekookte eieren, kwark en groenten toe. Calciumhoudende mineralen worden in het voer gebracht: krijt, geplette schaal. Het aantal voedingen wordt geleidelijk verminderd, waardoor het op dag 30 op twee voedingen per dag komt.
Vogels fokken
Het fokken van vogels is niet moeilijk. Dankzij een sterk incubatie-instinct zorgen de hennen zelf voor de nakomelingen. Als er 1 haan is voor 4 kippen, zal de ontwikkeling van de kudde constant en systematisch zijn.
Voor de paarperiode is de kudde noodzakelijkerwijs verdeeld in families. Deze actie helpt om het aantal bevruchte eieren te vergroten, omdat alle kippen in de kudde zullen leggen. Op dit moment hebben de vogels verbeterde voeding nodig.
Frequente ziekten
Parasieten en infectieziekten baren vogels grote zorg.
Vooral gevaarlijk:
- vlooien;
- teken;
- bijtende luizen.
Er moeten regelmatig preventieve onderzoeken worden uitgevoerd om infectie in een vroeg stadium op te sporen. Asbaden zijn van groot belang bij het voorkomen van parasitaire infecties. Met hun hulp beschermen de vogels zichzelf.
Bovendien kunnen vogels vatbaar zijn voor ernstige infectieziekten. Heel gewoon:
- salmonellose;
- tuberculose;
- pasteurellose.
Salmonellose
Salmonellose is een gevaarlijke bacteriële infectie waarvoor kleine kippen vatbaar zijn. Infectie vindt plaats via voer of besmet water. De ziekte treedt op met longschade.
De belangrijkste symptomen zijn: slaperigheid, lethargie, tranende ogen, ademhalingsmoeilijkheden. Diarree, ernstige intoxicatie kunnen optreden. Het sterftecijfer is 15-30% van de veestapel. Herstelde kippen blijven enige tijd drager en zijn gevaarlijk voor omringende vogels.
Tuberculose
Een vrij zeldzame pathologie bij kippen. Overgebracht op mensen. De infectiebron is meestal besmette mest. De ernst van de cursus hangt af van de aanvankelijke staat van immuniteit. Granulomen (knobbeltjes) ontwikkelen zich op het aangetaste orgaan, wat leidt tot vergroting en breuk.
Tekenen zijn onder meer darmklachten, de ontwikkeling van bloedarmoede, een afname van de eiproductie en een verslechtering van het uiterlijk. De behandeling is complex, daarom wordt therapie alleen gebruikt met betrekking tot zeldzame vogelsoorten. De quarantaine is ingesteld en er worden krachtige antibiotica voorgeschreven.
Pasteurellose
Pasteurellose vormt een gevaar voor kippen van twee tot drie maanden oud. In het acute beloop is er een enorm verlies van vee. Kippen worden lusteloos, apathisch.
De belangrijkste symptomen: weigering om te eten, dorst, vloeibare schuimige uitwerpselen met bloed, schuimige afscheiding uit de neus. De ziekte treft vogels vooral in de herfst-winterperiode.
Fokperspectieven in Rusland
Momenteel worden Cochinquins alleen in huishoudens gebruikt. Prachtige majestueuze vogels sieren de pluimveetuin of het zomerhuisje. Onvoldoende eiproductie en langdurige gewichtstoename maken het fokken op industriële schaal onpraktisch.
U kunt kippen kopen bij particuliere pluimveebedrijven. De prijs van een incubatie-ei is maximaal 200 roebel, een Kochinchin-kip is maximaal 300 roebel en de kosten van een volwassen vogel bedragen 2000 roebel, afhankelijk van de regio.
