Hoeveel koeien zijn bang voor injecties en soorten injecties, waar te doen en fouten
Boeren kunnen niet altijd hulp zoeken bij een dierenarts, daarom moeten ze zelfstandig runderpreparaten intramusculair, intraveneus, subcutaan en nasaal kunnen injecteren. Omdat koeien en kalveren bang zijn voor injecties, moet de eigenaar duidelijk, snel en kalm handelen en veiligheidsmaatregelen in acht nemen. Het negeren van de regels voor de voorbereiding en uitvoering van de procedure is onaanvaardbaar, omdat een groot dier in angst zichzelf en de persoon kan verwonden.
Zijn koeien bang voor injecties?
De koeien begrijpen niet dat de eigenaar zich voorbereidt om hen een injectie te geven, maar ze zijn bang voor de onbegrijpelijke en ongewone handelingen van mensen, evenals voor medische geuren, vooral de geur van alcohol. Een bang dier, met zijn grootte, kan een stal inslaan, een boer, een dierenarts of vee in aangrenzende stallen verwonden. Door plotselinge bewegingen kan de naald die in het lichaam wordt gestoken, afbreken en onder de huid blijven steken.
Daarom wordt de koe vóór de procedure gefixeerd. De boer moet snel en zelfverzekerd handelen, het medicijn injecteren met een scherpe beweging, maar voorzichtig, terwijl hij er kalm uitziet. De snelheid van handelen is belangrijk, zodat het huisdier geen tijd heeft om erachter te komen wat er gebeurt.
Om te voorkomen dat de naald breekt door de plotselinge beweging van het dier, wordt deze loodrecht op het oppervlak van het lichaam in de spier ingebracht. Tijdens de procedure mag de eigenaar niet tegen de koe schreeuwen of haar slaan. Vóór de injectie zelf is het raadzaam om het huisdier te aaien, wend u zich tot haar op een rustige en aanhankelijke toon.
Wat heb je nodig?
Om een koe of kalf te injecteren, heeft u het volgende nodig:
- gedesinfecteerde naald;
- spuit;
- Voorgeschreven medicijn of vaccin
- een kooi voor het bevestigen van het lichaam of een machine voor immobiliteit van de kop van het dier.
Het volume van de spuit hangt af van de dosis van het medicijn en de grootte van de naald hangt af van de grootte van het vee, de plaats en de wijze van toediening. U kunt dus een kalf injecteren met een naald van 2,5 cm. Het is beter om de stier te injecteren met een automatische veterinaire spuit: dit is een handige optie waarbij de eigenaar op voldoende afstand van het huisdier kan staan.
Dierlijke voorbereiding
Op grote boerderijen wordt vee vóór vaccinatie meestal in een kooi geïmmobiliseerd. Of ze fixeren het hoofd in een machine die dichtbij de kraal is bevestigd. Op kleine boerderijen, waar geen machines en kooien voor vaccinatie zijn, moet je de koe met touwen vasthouden. Meerdere mensen houden het dier vast terwijl de eigenaar het medicijn injecteert. Je kunt voor hulp terecht bij paardenfokkers, ze weten hoe ze een lasso moeten maken, die op vee moeten gooien.
Als het lichaam van een koe vuil is, wordt het gewassen met warm water en gedroogd. De injectieplaats wordt met alcohol afgeveegd. De eigenaar wast en desinfecteert zijn handen. De beste injectieplaats voor een koe is de halsader in de nek. Minder vaak wordt de injectie tussen de basis van de staart en het bekkenbot geplaatst.
Voordat u een geneesmiddel of vaccin gebruikt, moet u de instructies zorgvuldig lezen. Sommige diergeneesmiddelen zouden in specifieke delen van het lichaam moeten worden geïnjecteerd. Om fouten te voorkomen, dient u uw dierenarts te raadplegen, in welk deel van het lichaam het beter is om dit of dat medicijn te injecteren.
Subcutane injecties
Oplossingen op basis van water, olie en alcohol worden onder de huid geïnjecteerd. Het medicijn begint 5-20 minuten na de injectie te werken, dit is sneller dan bij een injectie in de spier. Onderhuidse injecties zijn niet pijnlijk voor de koe. Voor de injectie wordt een plaats gekozen waar de huid wordt gevouwen, gemakkelijk met de vingers kan worden getrokken, er zijn geen grote bloedvaten, zenuwknopen, botten en aderweefsels in de buurt. De beste opties zijn steken in de nek, midden van de onderarm of keelhuid.
Voer een subcutane injectie als volgt uit:
- Veeg de injectieplaats schoon met alcohol.
- Trek de huid strak met uw vingers.
- De naald wordt onder een hoek van 30 ° ten opzichte van het lichaamsoppervlak ingebracht.
- Het medicijn wordt eruit geperst.
- Haal de naald eruit.
- Het injectiepunt is besmeurd met jodium.
Zieke kalveren worden in de buikholte geïnjecteerd als subcutane toediening niet van toepassing is. Sereuze weefsels in de buik hebben een verhoogde resorptie, waardoor een aanzienlijk volume vloeistof kan worden toegediend aan een klein dier, dat wordt gebruikt voor uitdroging en dyspepsie. Voor kalveren jonger dan 3 dagen worden medicijnen aan beide kanten in het hongergat geplaatst en vanaf de leeftijd van 3 dagen - alleen aan de rechterkant. De naald wordt langzaam ingebracht, gericht naar het midden van de buikholte, iets naar beneden en naar achteren onder een hoek van 50 °.
Hoe een injectie intramusculair toedienen?
Emulsies, antibiotica, suspensieformuleringen worden in de spier gebracht. Met de juiste intramusculaire injectie worden de medicijnen snel door het bloed door het lichaam verspreid. Injecteer niet in een punt waar zich grote bloedvaten, zenuwknopen, botten en kraakbeenweefsel bevinden.
Voor een injectie wordt gekozen voor een gebied met een dikke spierlaag: de bil-, keelhuid- of triceps-spier van de schouder. Voor een injectie bij een volwassen dier wordt een naald van 4 cm met een scherp afgeschuind uiteinde genomen, voor een injectie van een kalf - 1 cm De naald mag niet krom en stomp zijn, anders zal de procedure pijnlijk zijn en een etterig ontstekingsproces veroorzaken.
Een intramusculaire injectie wordt als volgt gedaan:
- De naald wordt loodrecht op het lichaam gebracht.
- Geïnjecteerd in spierweefsel 2/3 van de lengte.
- Door op de zuiger te drukken, wordt het geneesmiddel uit de spuit geïnjecteerd.
- Verwijder de naald uit de spier.
- Smeer het injectiepunt in met jodium.
Als u twee medicijnen moet injecteren, wordt na de eerste injectie de spuit losgekoppeld, de naald blijft in het lichaam. Neem een andere spuit met het medicijn, bevestig het op de naald, knijp de oplossing eruit.
Intraveneuze injectie
Vloeibare preparaten met een hoge transparantie worden in de ader geïnjecteerd, die geen klontering van rode bloedcellen veroorzaken. Intraveneuze injecties van troebele oplossingen die een neerslag vormen, zijn niet toegestaan. Intraveneuze infusies worden alleen in noodgevallen gebruikt: bijvoorbeeld bij ernstige parese, een tetanische aanval bij een koe of bij een ernstige verstoring van de elektrolytenbalans bij een ziek kalf. Voor injectie kunt u zowel een wegwerpspuit als een Bobrov-eenheid gebruiken. Er wordt een injectie gemaakt in de halsader langs de nek. Het is niet moeilijk om het te vinden: je moet het hoofd van de koe opheffen, de huid in de nek strakker maken. Het grootste uitpuilende vat onder de huid is de halsader.
Een intraveneuze injectie van een koe verloopt als volgt:
- Nadat u de halsader heeft gevonden, knijpt u deze met uw vinger zodat deze opzwelt. De vulling wordt bepaald door aanraking. Bij lage vulling wordt de aandrukkracht van de vinger verminderd.
- De injectieplaats wordt afgeveegd met een antiseptisch preparaat.
- De naald is ondergedompeld in het lichaam, wijzend onder een hoek van 45 °. Er moet bloed uit de wond komen.Als het niet gaat of in een zwak straaltje gaat, is de naald ofwel op de verkeerde plaats terechtgekomen of heeft hij de vaatwand niet doorboord. U moet de richting of diepte van de naald aanpassen.
- Houd de naald vast met uw duim en wijsvinger. Verwijder de vinger en knijp in de ader.
- De medicinale oplossing wordt langzaam geïnjecteerd.
- Na de injectie wordt de ader opnieuw samengedrukt, de naald wordt eruit getrokken.
- Het injectiepunt wordt ingewreven met jodium.
Een intraveneuze injectie is moeilijker voor een koe dan welke andere dan ook; als het niet zeker is, is het beter om hulp te zoeken bij een dierenarts. Het medicijn komt onmiddellijk in de bloedbaan, het is onaanvaardbaar om zelfs de minimale dosering te overschrijden.
Hoe een neusinjectie te geven (injecteer in de neus)
De procedure vereist een neusinfusiespuit met een plastic punt.
De eigenaar moet:
- Het is goed om de kop van het dier te fixeren.
- Breng het geneesmiddel in de spuit.
- Steek de punt in het neusgat van de koe.
- Injecteer het geneesmiddel met snelle druk op de zuiger.
- Verwijder de punt. Herhaal met het tweede neusgat.
Hoe u fouten kunt vermijden
Bij het injecteren van medicijnen aan een koe moet de boer niet alleen de veiligheid van de gezondheid en het leven van het dier bewaken, maar zichzelf ook beschermen tegen verwondingen en problemen wanneer het huisdier bang is voor injecties.
De eigenaar moet:
- Om een injectie te geven buiten de kooi waar het dier is. Ga niet naar binnen.
- Steek uw hoofd of hand niet tussen de tralies van de begrenzende kooi. Een koe die bang is om geprikt te worden, kan schoppen, wat kan leiden tot ernstig letsel of de dood voor de eigenaar.
- Wees niet zenuwachtig, word niet boos tijdens de procedure. De koe voelt emoties.
- Gebruik geen niet-steriele, gedraaide, gebroken naalden.
- Bewaar medicijnen in de koelkast of zoals aangegeven.
- Desinfecteer naalden na elk gebruik. Of gooi het weg.
- Gebruik geen verlopen medicijnen.
- Giet geen medicijnen in containers met andere oplossingen.
- Kies de maat van de spuit in overeenstemming met de dosering.
- Meng geen medicijnen. Neem voor elk medicijn een aparte spuit.
- Geef injecties op basis van het gewicht van het dier. De dosering staat in de instructies aangegeven, hoeveel milliliter er op een bepaald lichaamsgewicht moet vallen.
- Oplossingen voor gebruik opwarmen. Een koe kan een schok ervaren door het injecteren van een koud medicijn in een ader.
- Controleer voor injectie of er lucht in de spuit zit.
Injecties aan koeien en kalveren worden vaak gegeven voor zowel therapeutische als profylactische doeleinden, dus boeren moeten de injectietechniek kennen, hoe ze de koe kunnen helpen om niet bang te zijn voor de procedure. Het is niet moeilijk om vee-injecties te geven, het belangrijkste is om de dosering en hygiënische normen in acht te nemen.
