Beschrijvingen en kenmerken van de top 12 vleesrassen van koeien, waar ze worden gefokt en hoe ze moeten kiezen

Vleeskoeien worden sinds de 18e eeuw actief grootgebracht, hun populariteit groeit elk jaar, aangezien kwaliteitsrundvlees altijd in trek is. Er worden voornamelijk grote boerderijen gehouden met het fokken van vleeskoeien; het is voor kleine particuliere eigenaren voordeliger om vlees- en melkvee te houden. De winstgevendheid van het bedrijf is hoog, als u de dieren goed verzorgt, moet u ze in goede omstandigheden houden.

Kenmerken van de vleesrichting

Bij het kiezen van vleesvee moet u rekening houden met de kenmerken van het ras, vanwege het doel en de mate van productiviteit. Vleesvee is onderverdeeld in 3 categorieën:

1. Intensief ontwikkelende kalveren. Direct na de geboorte beginnen ze snel lichaamsgewicht te krijgen. Met de introductie van geconcentreerd aanvullend voedsel wordt de gewichtstoename dramatisch versneld. Dieren zijn veeleisend in termen van houdomstandigheden. Hun vlees is van uitstekende kwaliteit.
2. Langzaam aan het ontwikkelen. De dieren zijn niet grillig in het houden, ze onderscheiden zich door een uitstekende gezondheid, ze overleven op weiland. Het bedrijf vereist geen aanzienlijke investeringen. Dieetvlees, bevat een minimum aan vet.
3. Een gemengde categorie die verscheen bij het kruisen van Afrikaanse en Europese rassen. Dieren zijn pretentieloos, aangepast aan warm weer. De koe wordt snel geslachtsrijp.

Vleeskoeien verschillen van hun melkveehouders door hun enorme bouw, aanzienlijke spiermassa en aanzienlijk lagere melkgift. Er is genoeg melk van een moederkoe om een ​​kalf te voeden, hoewel sommige rassen niet alleen vlees van hoge kwaliteit leveren, maar ook melk.

Vleesvee wordt intensief gevoerd volgens een bepaald schema. Een pasgeboren kalf weegt 30-35 kg en het scharrelgewicht groeit snel. Kalveren van 18-20 maanden oud worden geslacht, 3 maanden daarvoor worden ze overgebracht naar stalhouderij en intensieve voeding. De slachtopbrengst van vroege volwassen rassen bereikt 55%, en bij de best gevoede stieren - 60-65%.

Meest populaire rassen

Er zijn een groot aantal vleesrassen van runderen in de wereld, het kiezen van de juiste is problematisch, omdat de productiviteit van iedereen ongeveer hetzelfde is. Bij het kiezen moet u zich concentreren op de eigenaardigheden van het houden van dieren, de voor- en nadelen van het fokken, uw financiële mogelijkheden.

In de wereld

West-Europese fokkers zijn het meest succesvol geweest in het fokken van vleesrassen. Elk ras is afgestemd op de eisen van de fokkers en de voorkeuren van de consument. Britse koeien zijn dus vroeg rijp, Fransen zijn gespierd en laat rijpen, en hun vlees is vetarm.

Estlands rood

Het ras verscheen aan het einde van de 19e eeuw, toen het Estse vee werd gekruist met Duitse dieren en de resulterende nakomelingen werden gepaard met Deense koeien. Estlands vee is stevig gebouwd, stieren wegen tot 900 kg, koeien wegen 500-600 kg. De vacht is roodbruin of lichtrood.

Korthoorn

Een hybride verkregen door het kruisen van Britse, Nederlandse en Schotse rassen. De koeien zijn mooi, statig, met harmonieuze spieren, rode vacht. Een stier weegt tot 1000 kg, een koe weegt tot 500 kg.

Op Russische boerderijen schoot de korthoornkoe niet wortel vanwege zijn kieskeurige voedings- en houdomstandigheden, gevoeligheid voor ongunstige klimatologische omstandigheden.

Charolais

Frans ras dat dieetvlees geeft met een laag vetpercentage. Vertegenwoordigers van het ras worden gebruikt als trekdieren, maar de kwaliteit van hun vlees verslechtert niet door jarenlange fysieke stress. Een stier reikt tot 2000 kg, een koe - tot 800 kg. Het lichaam is zwaar, massief, de spieren puilen uit op de borst, schouders, heupen. De kleur is wit en gelig.

Kijk eens ook

Beschrijving en habitat van de primitieve stieren van de rondes, pogingen om de soort te recreëren

Salers

Het vleesras werd in de 19e eeuw ontwikkeld in het bergachtige Franse dorp Salers. Aanvankelijk waren koeien zuivelproducten, hun melk werd gebruikt om de beroemde kaas met dezelfde naam te maken. Maar dieren werden ook als trekkracht gebruikt, wat hun spierkracht aantastte. Een volwassen stier bereikt 1500 kg, reikt tot 2 m bij de schoft. Een koe geeft tot 60 liter melk per dag.

Brits

Vertegenwoordigers van het Britse ras zijn aangepast aan het barre klimaat, hun lichaam is bedekt met zwarte en witte wol van 20 cm lang met een dichte ondervacht. Een stier weegt 800-900 kg, een koe weegt 500 kg. De jaarlijkse melkgift is niet meer dan 1500 liter, maar melk heeft een hoog vetgehalte - tot 4%.

Vanwege het vermogen zich aan te passen aan alle klimatologische omstandigheden en temperatuurschommelingen te weerstaan, worden Britse vleesstieren gefokt in tropische landen en in Rusland.

Belgisch blauw

Een vleesras met een lichaam dat zo gespierd is dat het er onnatuurlijk uitziet. Vetweefsel onder de huid wordt bijna niet gevormd, waardoor de dieren continu intensief kunnen worden gevoerd. Een stier eet tot 1300 kg, een koe - tot 900 kg. De kleur is wit, lichtblauw, zwartblauw of zwart.

Kerstman Gertrude

Een vleesras gemaakt door het kruisen van Shorthorn-individuen en Indiase zeboe.De tweede stamvader beïnvloedde de structuur van het koeienlichaam: ze heeft een bolle schoft, een breed lichaam. Een stier weegt tot 1000 kg, een koe weegt tot 600 kg.

Geteeld in Rusland

Russische boeren kiezen de beste runderrassen voor de fokkerij, aangepast aan barre klimatologische omstandigheden, waardoor ze een hoge vleeswinst opleveren, zelfs als ze worden gevoerd met goedkoop voer. Deze rassen omvatten 's werelds beste Britse Hereford, en pretentieloze Kazachse en Kalmyk-koeien zijn ook populair in Rusland.

Hereford

Het meest voorkomende vleesras. De vacht is dik en wordt in koude maanden enkele centimeters langer. Dieren zijn ondermaats, met een tonvormig lichaam, mannetjes wegen tot 1000 kg, vrouwtjes - tot 600 kg. De kleur is effen rood of met witte vlekken.

Kijk eens ook

Kenmerken en namen van de beste vleesrassen van stieren, hoe te kiezen voor vetmesting

Aberdeen Angus

Schots rundvleesras gemaakt door het fokken van hoornloze lokale dieren. Het slachtgewicht blijkt hoog te zijn, aangezien de vertegenwoordigers van het ras een dun skelet hebben, dat niet meer dan 18% van het lichaamsgewicht uitmaakt. Volwassen stieren wegen tot 900-950 kg.

Een ernstig nadeel is de wreedheid en onbeheersbaarheid van volwassen stieren, het vermogen om mensen en andere dieren aan te vallen.

Kazachse witkop

Het vleesras wordt verkregen door Hereford en Kazachse dieren te kruisen. Koeien onderscheiden zich door een tonvormige constitutie, een rechte rug, een sterk skelet.

Vertegenwoordigers van het Kazachse ras zijn onderverdeeld in vlees en vlees en zuivelproducten. Deze laatste geven melk van goede kwaliteit.

Kalmyk

Kalmyk-vleeskoeien zijn aangepast aan barre klimatologische omstandigheden, hebben geen last van vorst en wind, ze hebben voldoende voedsel op schaarse weilanden. Dieren zijn actief, winterhard, niet bang voor lange overgangen, terwijl ze geen lichaamsgewicht verliezen. Ze hebben een sterk skelet, rode vacht met een dichte ondervacht. Een stier weegt tot 1000 kg, een koe - 550-600 kg. De jaarlijkse melkgift is niet hoger dan 1200 liter.

Aquitaine licht

Een jong Frans ras met een harmonieuze lichaamsbouw en goed ontwikkelde spieren. De vacht is gelig of lichtbruin. Een stier eet tot 1300 kg, een koe - tot 900-950 kg.

Selectie regels

Vleesvertegenwoordigers van runderen worden op de leeftijd van 6 maanden gekocht om te worden vetgemest.Het dier moet actief zijn en normaal bewegen.Het lichaam van een gezonde vleeskoe is langwerpig, massief, hoekig, met bolle spieren, een breed bekken en een volumineuze en uitstekende borst. Een smalle borst is een teken van defecten in de luchtwegen en de bloedsomloop.

Het hoofd is groot, zwaar, de nek is kort, pezig, sterk. De ogen mogen niet ontstoken zijn, bedekt zijn met een film, overvloedig waterig, met een wazige blik. De ledematen zijn kort, sterk en ver uit elkaar geplaatst. De uier is middelgroot en mag niet doorhangen.

Subtiliteiten van onderhoud en verzorging

Vleeskoeien worden over het algemeen op dezelfde manier gefokt als melkkoeien. Er zijn kleine nuances in de inhoud:

1. De basis van voedsel is grasland. Het kan niet worden beperkt, het zorgt voor de groei van het lichaamsgewicht. Anders moet u voedseladditieven gebruiken.
2. Een jong individu heeft minimaal 2 m nodig² kraampjes, voor een volwassen vleesstier - vanaf 10 m².
3. De schuur moet worden geventileerd. De optimale temperatuur is van +5 tot +18 ° C.
4. In de zomer gebruiken ze beweiding; in de hitte worden dieren onder een afdak gehouden. In de winter staan ​​de koeien in de stal.
5. Het dieet van vleeskoeien omvat gras, hooi, kuilvoer, wortelgewassen, krachtvoer, minerale supplementen. Het graan wordt gestoomd gegeven.
6. Vanaf de leeftijd van 10 maanden worden runderen overgebracht naar de stal om het gewicht te verhogen. De wandeltijd wordt teruggebracht tot 4 uur. Verminder de hoeveelheid sappig gras, verhoog het aandeel hooi.

Vleesstieren kunnen agressief zijn, hiermee moet rekening worden gehouden bij het kopen voor een kleine privéboerderij. Om een ​​dier vet te mesten, moet het aan de lijn worden gehouden, wat de kwaliteit van het vlees negatief kan beïnvloeden.