Beschrijving van ganzen van het Tula-vechtras, hun kenmerken en fokkerij
Onder de verscheidenheid aan ganzenrassen valt het ras vechtganzen op. Ganzen van het Tula-ras werden gefokt met de bedoeling om ganzen te gebruiken voor ganzengevechten. Dit is het belangrijkste kenmerk van de variëteit, maar het heeft ook andere onderscheidende kenmerken. Overweeg een beschrijving van Tula-ganzen, voor- en nadelen, kenmerken. En ook hoe je een vogel vakkundig kunt laten groeien, voeden, onderhouden en fokken.
Beschrijving van het ras, zijn voor- en nadelen
Er zijn geen exacte gegevens over wie en wanneer de Tula-ganzen zijn gefokt. Maar er is een veronderstelling dat het ras in de 17e eeuw is ontwikkeld voor rijke mensen die dol waren op ganzengevechten. De beste vertegenwoordigers werden op verschillende gronden geselecteerd, waarvan de belangrijkste een groot lichaam en strijdlust waren.
Het lichaam van de Tula-ganzen is enorm, maar compact, de constitutie van het lichaam is sterk. De rug en borst zijn breed en gespierd. Korte, ver uit elkaar geplaatste poten, sterke vleugels. Dikke korte nek. Grote kop met korte dikke snavel. De veer is grijs of kleikleurig, en ook wit. Grijze vogels lijken qua kleur op wilde familieleden.
Binnen het ras worden 3 soorten onderscheiden, die verschillen in de structuur van de snavel. Bij ganzen met rechte snuit is de bovenlijn van de snavel recht, bij ganzen met valse snuit is hij concaaf, bij ganzen met steile snuit is hij convex.
Kenmerken van Tula-ganzen
Omdat de belangrijkste kenmerken van het ras vechten, zijn de productieve kwaliteiten niet van een hoog niveau. Een volwassen mannetje weegt 5-6,5 kg, het maximale gewicht bedraagt 8 kg. De gans weegt 5,2-5,5 kg, het maximale gewicht is 7 kg. Eierproductie van ganzen - 10-30 stuks. Het gemiddelde eiergewicht is 180 g. Bultneus Tula-ganzen onderscheiden zich door het instinct van incubatie, zodat vrouwtjes kunnen worden belast met de incubatie van kuikens. Jonge groei al op de leeftijd van 9 weken bereikt een gewicht van 3,9 kg.
Vanwege hun strijdlustige karakter kunnen Tula-ganzen niet overweg met ganzen van andere rassen of met ander pluimvee.
Vereisten voor onderhoud en verzorging
Het ras is pretentieloos, vogels hoeven geen speciale voorwaarden te organiseren om te houden. Ze kunnen in een gewoon pluimveestal leven, maar het moet van een zodanige oppervlakte zijn dat er voldoende ruimte is - er moet minstens 0,5 vierkante meter op 1 volwassen vogel vallen. m. Gusyatnik moet worden uitgerust met ventilatie en verlichting. De lengte van het aantal uren daglicht in de winter moet minimaal 10-12 uur zijn.
Zorg voor het beddengoed in het ganzenbed. Vogels moeten leven op schoon, droog strooisel.Het kan worden geregeld door een laag zaagsel, strokaf, droge oude turf op de vloer te strooien. De dikte moet minimaal 10-15 cm zijn. In de winter verwarmt het strooisel de poten van de ganzen.
Ganzen kunnen niet opgesloten leven, dus het is onmogelijk om ze constant in de pluimveestal te houden, zonder te lopen. Om de oefening voor de vogels te organiseren, moet je een wandelgebied naast de gans regelen. Je moet elke dag ganzen in het hok drijven, zelfs in de winter, als het niet erg koud is. Vogels kunnen de hele dag wandelen. Je kunt ook grazen op een vijver als er een in de buurt is. Dan hoef je de ganzen in de zomer helemaal niet te voeren.
Eetpatroon
Het belangrijkste voedsel van ganzen is vers zacht gras, daarom kunnen ze, als er gelegenheid is om de vogels te grazen, in de wei worden gehouden. Als er geen manier is om te grazen, moet je het gras maaien en aan de ganzen geven. Voer naast groenten ook puree van fijngehakte granen, en het graan moet van verschillende soorten zijn, zodat het voer compleet is. Er worden geraspte wortelgroenten en groenten aan toegevoegd.
Om vechtganzen vitamines en mineralen te geven, wordt de puree verrijkt met premixen en vitaminepreparaten, vis en vlees- en beendermeel.
Je moet de vogel 2 of 3 keer per dag voeren, kuikens tot een maand - 4-5 keer, volwassen - 3 keer per dag. Een volwassen vogel moet minimaal 200-300 g graan per dag krijgen. Tula-ganzen verschillen niet in hun snelle groei, accumulatie van spiermassa, daarom moet je voor de industriële teelt van vlees een ander ras kiezen. Maar deze gewone ganzen van gemiddelde grootte zijn zeer geschikt om in het huishouden te houden.
Vogels fokken
Tula vechtende ganzen broeden zelf kuikens uit. Er zijn weinig eieren, maar uit zo'n hoeveelheid kun je een materiaal kiezen om te fokken. Ovipositie begint in februari, met jonge vrouwtjes een paar weken later.
Onder één gans kunnen maximaal 12 eieren worden gelegd. Vrouwtjes broeden te goeder trouw kuikens uit en voeden ze vervolgens voorzichtig op. Tula-kuikens leven bij hun moeder tot de leeftijd van een maand. Op dit moment moet de gans met nakomelingen gescheiden worden gehouden van de rest, zodat de kuikens niet per ongeluk vertrappelen. Als de kuikens 1,5 maand oud zijn, kunt u het broed loslaten in een gemeenschappelijk koppel.
Mogelijke ziekten
Ondanks een sterke immuniteit en koude weerstand, kunnen Tula-ganzen ziek worden van infectieziekten. De vogel wordt ziek als het druk is of als hij in een vuile, vochtige, donkere kamer leeft. Infectiepreventie - regelmatige schoonmaak van het huis, vooral het verschonen van beddengoed en het schoonmaken van voer- en drinkbakken. Desinfectie moet minimaal 2 keer per jaar worden uitgevoerd.
Met onjuiste, niet rationele voeding, beïnvloeden de ganzen van het Tula-ras ziekten van het spijsverteringskanaal en het metabolisme. Om ze te voorkomen, moet u een correct, uitgebalanceerd dieet formuleren. Geef veel natte puree, niet droog, schoon water. Voeg in het geval van hypovitaminose vitaminepreparaten toe aan het reguliere voer, die verkrijgbaar zijn bij veterinaire winkels.
Beschrijving van de vechtganzen
Dit is een vechtras en daarom worden er nog steeds ganzengevechten gehouden. Volgens de regels vechten vogels niet totdat ze bloeden, dus ze zijn niet agressief en ongevaarlijk. Ganzen kunnen alleen hun vleugels gebruiken, je kunt de vleugel met hun snavel vastpakken. Raak uw hoofd en poten niet aan. Degenen die de regels overtreden, worden gediskwalificeerd. De gevechtstijd is 20-40 minuten, maar alles eindigt eerder als de vijand wegrent. Tijdens het gevecht wordt de vechtgander niet alleen ondersteund door de eigenaren, maar ook door de ganzen. De sterkste vechters zijn mannetjes die al 4-6 jaar oud zijn.
Tula vechtganzen zijn een oud ras dat is gefokt om te vechten.Maar dit is niet het enige doel. U kunt, net als andere rassen, voor vlees houden. De vogels zijn pretentieloos, met de nodige zorg worden ze niet ziek, maar ze vertonen ook tekortkomingen - een strijdlustige aard en een onbevredigende eierproductie. Voor die pluimveehouders voor wie deze nadelen echter niet kritiek zijn, is het Tula-ras een goede optie wanneer u een ras moet kiezen om op een privéboerderij te houden.
