Beschrijving en kenmerken van Afrikaanse ganzen, fokregels
De voorouder van de Afrikaanse gans, ondanks de naam, wordt beschouwd als de wilde Chinees. Dit gevogelte heeft een groot, vlezig lichaam. Qua grootte bezetten vertegenwoordigers van dit ras de derde plaats onder zwaargewicht ganzen. Bovendien kenmerkt de vogel zich door een rustig karakter. Vanwege de beschreven kenmerken worden Afrikaanse ganzen veel gebruikt bij het vee.
Het uiterlijk en de kenmerken van Afrikaanse ganzen
Onder de kenmerken die Afrikaanse ganzen kenmerken, zijn de volgende:
- grijsbruine of bruine veren;
- de aanwezigheid van een zakje "portemonnee";
- de afwezigheid van vetplooien op de buik, typisch voor andere ganzen;
- breed en krachtig lichaam;
- compact hoofd op een lange nek;
- zwarte snavel.
Een belangrijk kenmerk van de vertegenwoordigers van het Afrikaanse ras is een bult op het voorhoofd, die toeneemt naarmate het groeit. Hetzelfde gebeurt met een zwarte streep die vanaf het hoofd langs de rug naar beneden loopt.
Afrikaanse ganzen worden beschouwd als honderdjarigen. Ovipositie vindt plaats over meerdere jaren. Ondanks het feit dat ganzen van dit ras geen strenge eisen stellen aan de verzorging, moeten vogels in koude streken worden gehouden in uitgeruste volières. Bij temperaturen onder het vriespunt bevriest de ondersnavel "portemonnee". De nakomelingen van dit ras ontwikkelen zich langzaam. Jonge dieren zijn geslachtsrijp na twee of drie jaar. Gemiddeld legt de gans gedurende het jaar 20-40 grote eieren.
Voors en tegens
Afrikaanse ganzen worden voornamelijk voor vlees gefokt. Veren van deze vogels worden minder vaak gebruikt.
Subtiliteiten van onderhoud en verzorging
Zoals opgemerkt, stellen de vertegenwoordigers van dit ras geen speciale eisen op het gebied van onderhoud en persoonlijke verzorging. Vogels hebben toegang nodig tot waterlichamen. Als dit niet kan worden georganiseerd, is het aan te raden om een constructie met water op de site te installeren, waar ganzen kunnen zwemmen.
Deze vogels leven in koppels, hoewel één persoon kan worden gehouden.Bij het ontwerpen van een pen wordt de oppervlakte van het interieur bepaald met een snelheid van 1 vierkante meter per volwassen mannetje. De pluimveestal voor het Afrikaanse ras moet worden geïsoleerd door alle gaten af te dichten. Ganzen verdragen geen tocht, waardoor ziektes ontstaan en nakomelingen sterven.
In pluimveestallen is het noodzakelijk om drinkbekers en boxen met mineraalvoer te installeren. Op de vloer moet een laag zaagsel en zand worden aangebracht. Het wordt aanbevolen om nesten en toegangsgaten in het huis te plaatsen.
Een dieet opstellen
De basis van het dieet in het warme seizoen is vers gras. Ganzen eten:
- lisdodde;
- riet;
- zuring;
- duizendblad;
- paardebloem en andere kruiden.
Volwassenen wordt aangeraden elke dag maximaal twee kilo groen gras te voeren. Daarnaast moet 's avonds ruwvoer worden gegeven:
- aardappelen;
- bieten;
- maïs;
- maïs.
Ook moeten toevoegingen zoals keukenzout, fijn grind of krijt aan het dieet worden toegevoegd. Dit stimuleert de vertering van de vogel. Ganzen moeten veel water drinken. Het water moet worden gegoten zodat de vogel zijn bek en neusgaten volledig kan onderdompelen. Om de gewichtstoename te versnellen, worden haver, tarwe, maïs en gerst in het dieet opgenomen.
Jongeren moeten brood krijgen dat in water is gedrenkt. In de tweede week worden groen gras en gekookte aardappelen in het dieet geïntroduceerd. Tegen de maand kunnen jonge dieren worden meegenomen om vrij te grazen.
In de winter worden Afrikaanse ganzen overgeschakeld op vast voer, waaronder gehakte gierst, maïs en tarwe. De vogel wordt aanbevolen om voedselresten, gekookte aardappelen met bieten en wortels te geven. Dennen- en sparrennaalden worden als vitaminesupplement in de voeding opgenomen.
Fokkerij kenmerken
Afrikaanse ganzen zijn geslachtsrijp als ze twee jaar oud zijn. De productiviteit van mannen neemt echter geleidelijk af na vier jaar. Het wordt ook beïnvloed door de detentievoorwaarden. Bij temperaturen onder +23 graden wordt de gander inactief.
Bij vrouwen treedt de geslachtsrijpheid eerder op. De meest productieve periode wordt beschouwd als maximaal de eerste drie jaar. Het wordt aanbevolen om maximaal vier ganzen per gander te laten. Dit sluit de mogelijkheid van paarvorming niet uit. Vertegenwoordigers van het Afrikaanse ras kiezen, net als een aantal anderen, vaak hun "favoriete" vrouwtje. In dergelijke gevallen worden de ganders afgedankt. Hetzelfde moet worden gedaan als het mannetje agressie begint te vertonen. Maar dergelijke situaties komen minder vaak voor bij het Afrikaanse ras dan bij andere.
Bovendien wordt aanbevolen om elke 3 jaar een nieuwe gander in de kudde te introduceren om het bloed te vernieuwen.
Ziekten en behandeling
Voor Afrikaanse ganzen zijn infectieziekten die worden veroorzaakt door het niet naleven van de detentievoorwaarden karakteristieker. De risicogroep omvat voornamelijk jonge dieren. De pathologieën die vaker bij vogels worden vastgesteld, zijn onder meer:
- Virale enteritis. Het tast voornamelijk de lever aan en veroorzaakt de dood van tot 95% van de nakomelingen. Enteritis wordt niet behandeld. Maar om infectie te voorkomen, worden jonge dieren ingeënt.
- Salmonellose. Een ernstige ziekte die het hele lichaam aantast. Het wordt behandeld met "Furazolidone".
- Colibacillose. De meest voorkomende ziekte die zwakte veroorzaakt. Het is behandeld met Baytril.
- Pasteurellose of cholera. Ontwikkelt zich meestal door parasieten. De behandeling is met antibiotica.
Ook hebben ganzen vaak een verstopping van de slokdarm veroorzaakt door droogvoer. De behandeling wordt uitgevoerd met zonnebloemolie.
