Beschrijving en kenmerken van perenrassen Duchess (Williams), teelt en verzorging
De hertogin-peer wordt het vaakst aangetroffen in zomerhuisjes. Dit is een vruchtbare en pretentieloze variëteit waar veel zomerbewoners meteen verliefd op werden. De vruchten van de variëteit zijn lekker en veelzijdig in gebruik. Het enige negatieve punt is de lage vorstbestendigheid.
Beschrijving en kenmerken van de hertogin-peer
Hertogin heeft veel variëteiten, zoals Rouge Delbara, die vaak op de markten wordt aangetroffen. Voordat u een perenras koopt, is het belangrijk om de beschrijving en kenmerken van zowel de plant als het fruit te bestuderen.
Soorten variëteiten
Er zijn twee hoofdvariëteiten van de hertogin-variëteit (ook wel Williams genoemd): zomer en winter. Alle hybriden die zijn gemaakt op basis van de Duchess-variëteit, zijn onderverdeeld in deze twee soorten.
Pear Williams zomer
Winterhardheid in de zomervariëteit is gemiddeld. Er is ook een lage weerstand tegen ziekten en insecten. De vruchten worden meestal in 2-3 stukken gebonden, stevig vastgemaakt aan de stengel. Het gewicht van de peer is gemiddeld en is ongeveer 85-190 g De vorm van de vrucht is peervormig, de schuimkraag is langwerpig.
De schil is dicht, ruw, citroenschaduw. Het vruchtvlees is romig. Rijpe vruchten hebben een zoete smaak met een licht kruidige nasmaak. De oogst rijpt in augustus. Van één boom wordt tot 250 kg oogst geoogst.
Winter Williams
Wintervariëteiten William kenmerkt zich door een lange, vertakte boom met een brede kroon. De vorm van de kroon is piramidaal. De bladeren zijn donkergroen van kleur, groeien in trossen of apart. De schaduw van rijp fruit is rijk geel, het vruchtvlees is wit, zacht en erg sappig. Er is een licht zure smaak. De huid is glad. Oogst in oktober. Van één boom wordt tot 100 kg fruit geoogst.
Rode Williams
Red Williams wordt beschouwd als een van de meest ongewone perenrassen. En dat allemaal dankzij de schaduw van het fruit. De korst is een rijke wijnschaduw. Deze soort wordt ook wel Rouge Dulbar genoemd. Maar niet alleen de vruchten van de variëteit zijn rood, de bomen hebben ook rode bast en jonge bladeren.
De boom is ondermaats, de kroon is niet verdikt. Droogte- en vorstbestendigheid is gemiddeld. De boom begint vruchten af te werpen in het 5e jaar na het planten van de zaailing. De rijping van peren begint in het tweede decennium van augustus. Het vruchtvlees is sappig, mals en heeft een aangenaam nootmuskaataroma. Rijpe vruchten van gemiddelde grootte. Na de oogst worden ze bewaard tot de winter.
Voor-en nadelen
De voordelen van de variëteit zijn onder meer:
- Hoge productiviteit.
- Massale rijping van fruit.
- Smaakkwaliteiten.
- Stabiele opbrengst.
- Universeel inzetbaar.
- Je kunt het in elke regio laten groeien.
- De vruchten worden lang bewaard.
De nadelen zijn onder meer een lage weerstand tegen ziekten en plagen, droogte en vorst. Bovendien is het ras zelfvruchtbaar, wat ook een nadeel is van de hertogin-peer.
Kenmerken van het kweken van een boom
Het telen van peren verschilt praktisch niet van het telen van andere fruitbomen. Het is belangrijk om aandacht te besteden aan de technologie van het planten van een zaailing en boomverzorging. Van tevoren moet u beslissen over de timing van het planten en de grond voorbereiden op het planten van een zaailing.
Wanneer een peer wordt geplant
Je kunt zaailingen twee keer per jaar planten - in de lente en de herfst. Het is de herfstbeplanting die als het meest gunstig wordt beschouwd. Het voordeel is dat de peer in de winter de tijd heeft om wortel te schieten op een nieuwe plek en in de lente actief zal beginnen te groeien. Ook beginnen zaailingen bij het planten in de lente vaak in hetzelfde jaar te bloeien, wat ongewenst is om toe te staan.
Als het in de herfst niet mogelijk is om een boom te planten, kun je deze in het voorjaar planten. Veel zomerbewoners geven de voorkeur aan de lente om te planten, omdat de zaailing niet direct na het planten de winter door hoeft, omdat de peer in de zomer zal wennen aan een nieuwe plek.
In het najaar wordt de peer in september-oktober geplant en in het voorjaar in april-mei.
Verlichtingsvereiste
De peer groeit het liefst in open, zonnige gebieden. Het belangrijkste is dat de plaats wordt beschermd tegen de wind. Het wordt niet aanbevolen om een boom in een laag gebied te planten. Als er geen andere plaats is, wordt de zaailing in halfschaduw geplant. Het is goed als hij de meeste tijd in de zon zal zijn. Het is ongewenst om een peer in de schaduw te planten. De boom zal slecht groeien en slechte gewassen opleveren door gebrek aan zonlicht.
Een landingsplaats kiezen en een put voorbereiden
Peer groeit het liefst op zwarte grond, leemachtige of zanderige leemachtige bodems. Lichte vruchtbare bodems zijn geschikt voor zaailingen. De plant is niet veeleisend voor de samenstelling van de grond. Maak een kuil 2-3 weken voordat u de plant in de grond plant. Graaf hiervoor een gat tot een diepte van 1 m en een breedte van 80 cm. De bovenste laag grond wordt gemengd met mest, houtas en minerale meststoffen. Daarna vullen ze de bodem van het gat ermee. Begin na 3 weken met planten.
Het is niet wenselijk om een peer te dicht bij andere bomen te planten. De minimumafstand tussen elke boom moet 3 m zijn.
Afstand tussen zaailingen
Als de afstand met andere fruitbomen in de tuin groot moet worden gelaten, kan de afstand tussen de peren worden verkleind. Genoeg 1,5 m tussen aangrenzende bomen. Als peren dicht bij elkaar groeien, zal dit de bestuiving in bomen verhogen en daarmee de productiviteit.
Landingtechnologie
Het planten van perenzaailingen is praktisch hetzelfde als het planten van andere fruitbomen.
Het proces van het planten van een peer op een vaste plaats bestaat uit verschillende fasen:
- Rijd een paal in het midden van de put.
- Zet een zaailing in het gat, maak de wortels voorzichtig recht.
- Bedek het gat met aarde en stamp de aarde bij de stam aan.
- Bind de zaailing aan de paal.
Geef de zaailing aan het einde van het planten overvloedig water met warm water. Het wordt aanbevolen om een zaailing te planten bij warm, kalm weer.
Boombestuivers
Zowel de winter- als zomervariëteiten van de Duchesse-peer zijn zelfvruchtbare variëteiten, dus bestuivende bomen zullen in de buurt moeten worden geplant. De beste bestuivers zijn de volgende soorten:
- Williams;
- Olivier de Serre;
- Bere Ardanpon.
Deze rassen zijn geschikt voor de wintervariëteit. Voor een zomervariëteit zijn de beste bestuivers:
- Clapp's favoriet;
- Bere Ardanpon;
- Bos schoonheid.
Plant bestuivende bomen op een afstand van 2-3 m.
Regels voor plantenverzorging
Minimaal perenonderhoud omvat water geven, bemesten, de grond losmaken en onkruid verwijderen en de boom snoeien. Deze behandelingen zijn voldoende om de plant gezond te houden.
Water geven
De plant heeft niet vaak water nodig. Het is voldoende om de boom 4 keer per seizoen te bevochtigen:
- De eerste watergift wordt uitgevoerd tijdens de zwelling van de nieren.
- De tweede keer dat de peer wordt bewaterd, is wanneer de bloeiperiode begint.
- De derde gietbeurt wordt uitgevoerd terwijl het fruit wordt gegoten.
- De laatste keer dat de plant wordt bevochtigd, is vóór het begin van de vorst.
2 emmers water zijn genoeg voor één boom. Water geven is toegestaan met warm water verwarmd in de zon.
Peren voeren
Zonder aanvullende bemesting van de grond zal de plant slecht groeien en zal de opbrengst afnemen. Topdressing wordt 4 keer per seizoen aangebracht. Indien nodig wordt de hoeveelheid kunstmest verhoogd.
Herfstdressing:
- Kaliumchloride (1 el. L.), superfosfaat (2 el. L.) en 10 l water. Water bij de wortel.
- Ureum (1 eetl. L.), Superfosfaat (2 eetl. L.), Houtas (550 g), fosforietmeel (1 eetl. L.), Ammophoska (2 eetl. L.), Kaliumchloride (1 eetl. L.). l.).
In het voorjaar krijgen peren salpeter, kippenuitwerpselen en ureum. Topdressing wordt aangebracht voordat de knoppen verschijnen.
Mulchen
De grond wordt in de herfst mulch. Turf, zaagsel, gemalen onkruid zonder wortels of stro worden als mulch gebruikt. De laag mulch mag niet kleiner zijn dan 15 cm. Mulch beschermt niet alleen de wortelstok tegen vorst, maar verzadigt ook de grond met micronutriënten. Je moet de grond elk jaar in de herfst mulchen.
Verjonging
De peer wordt twee keer per seizoen gesnoeid - in de lente en de herfst. In de herfst wordt sanitair snoeien uitgevoerd wanneer droge en beschadigde takken worden verwijderd. Snoeien tegen veroudering gebeurt in het voorjaar. De bomen worden met 1/3 van hun totale lengte ingekort. Vervolgens worden de takken die naar de bodem groeien afgesneden. Van elk paar dicht bij elkaar geplaatste takken wordt er een afgesneden. 7 skeletachtige takken blijven op de onderste laag. Snijd droge takken af. Bij de vorken van de takken worden de onderste scheuten afgesneden. Deze maatregelen zijn voldoende om de oude plant te verjongen.
Voorbereiden op de winter
Voor het begin van de winter wordt de grond rond de stam mulch. En het onderste deel van de stam is bedekt met duurzaam materiaal zodat de schors niet door muizen wordt geknaagd.
Ziekten en plagen
Meestal wordt hertogin aangetast door korst. Maar er zijn vaak andere ziekten aan de boom te vinden. Ter voorkoming van schurft wordt de plant 3 keer per seizoen behandeld met Bordeaux-vloeistof. De eerste keer is wanneer de bladeren beginnen te verschijnen. De tweede keer is tijdens de bloei. De laatste is wanneer de bloei eindigt. Een andere veel voorkomende ziekte is moniliose. Voor profylaxe worden bomen besproeid met Bordeaux-vloeistof en Hom-preparaat. Ook worden droge takken regelmatig gesnoeid.
Onder de insecten op de peer zijn er:
- bladrol;
- teken;
- bladluis;
- mot.
Gebruik van schadelijke insecten het medicijn "Cymbush", "Agravertin" en acariciden. Sproeien met paardenbloem of kamillebouillon helpt goed. Een oplossing van wasmiddel of een infusie van mosterdpoeder helpt bij bladluizen.
Aan welke regio is de cultivar meer aangepast?
Vanwege de lage vorstbestendigheid wordt het niet aanbevolen om de hertogin-variëteit in de noordelijke regio's te planten. De boom kan strenge vorst niet overleven. De meest gunstige teeltgebieden zijn zowel het zuidelijke als het centrale deel van Rusland en de regio's van de Wolga-regio. De belangrijkste voorwaarde voor het planten van een zaailing is de afwezigheid van strenge vorst in de winter.
Oogsten en opslag van gewassen
Afhankelijk van de variëteit van de hertogin-peer, begint de oogst van augustus tot oktober. Het wordt aanbevolen om de vruchten te oogsten voordat ze eraf vallen. Het geoogste gewas wordt op een koele, donkere plaats bewaard. De wintervariëteit kan tot december liggen.
