Hoe erwten te kweken en te verzorgen met behulp van moderne technologie

Erwten zijn een veel voorkomende peulvrucht met een hoge voedingswaarde. Het wordt vooral gewaardeerd om zijn hoge eiwitgehalte (van 26 tot 30%). In dit opzicht is het te vergelijken met vlees, alleen plantaardig eiwit wordt beter opgenomen door het menselijk lichaam. Daarnaast zijn erwten rijk aan koolhydraten, vitamines (groepen B, C, A, PP) en sporenelementen (fosfor, kalium, mangaan, ijzer).

Erwten zijn pretentieloos, dragen in bijna alle omstandigheden vrucht. Maar om een ​​rijke oogst te krijgen, moet je weten hoe erwten groeien en wat de kenmerken zijn van hun teelt.

Erwten: kenmerken van de cultuur

Erwten (Pisum) zijn een eenjarig kruid van de vlinderbloemigenfamilie (Fabaceae) met een zwakke, ronde facetten, kruipende stengel die in lengte groeit van 0,2 tot 2,5 m. Er zijn standaardvariëteiten waarin een sterk verdikte stengel niet vertakt of vastloopt. Het vertakte wortelstelsel van deze cultuur heeft een cruciaal type en dringt diep in de grond. Op de wortels en in hun directe omgeving ontwikkelen zich nuttige knobbelbacteriën, die stikstof uit de lucht opnemen en opstapelen en daarmee de bodem verrijken.

Samengestelde geveerde bladeren bestaan ​​uit 2-3 paar kleine langwerpige blauwgroene bladplaten. De bladsteel van elk blad eindigt in vertakte dunne snorharen, met behulp waarvan de erwten zich vastklampen aan de steun of naburige planten. Witte, roze of paarse mot-achtige bloemen bevinden zich in bladoksels in 1 of 2. Bij vroege rijpende variëteiten verschijnt de steel na 6-7 bladeren, in latere variëteiten - na 12-23 (afhankelijk van de rijpheid).

De cultuur is zelfbestuivend, er ontwikkelt zich een peul in plaats van de bloem. Een rechte of gebogen cilindrische bob bestaat uit 2 kleppen waartussen gladde of gerimpelde erwten (van 3 tot 10 stuks) in 1 rij worden geplaatst. De rijpingstijd van erwten kan verschillen (van 55 tot 100 dagen na aanplant).

Alle soorten van deze cultuur zijn onderverdeeld in 3 groepen:

1. Pellen. De bladeren zijn van binnenuit bedekt met een dichte perkamentlaag en worden niet gegeten. Alleen groene, gladde, glanzende erwten worden gebruikt voor het inblikken. De meest populaire soorten zijn: Alpha, Early 301, Atlant, Vera, Viola, Emerald en anderen.
2. Suiker (peulvruchten).Fijne bladeren breken gemakkelijk, omdat ze geen leerachtige vezellaag aan de binnenkant hebben. De bonen zijn sappig, smakelijk en vlezig. De hele pod wordt gebruikt voor voedsel. Kwaliteiten: Sugar cerebral 6, Onuitputtelijk 195, Sugar, De Grass 68-28, Zhegalova 112 en anderen.
3. Halfsuiker. In het begin zijn de peulen zacht en knapperig en worden de jonge bonen gebruikt met de luiken. Met het ouder worden verschijnt een harde perkamentlaag op de plaatsen waar de helften worden vastgemaakt. De variëteit Karaganda 1053 wordt verbouwd op het grondgebied van Rusland.

Alle soorten erwten worden met dezelfde technologie verbouwd en zijn niet bijzonder moeilijk. Maar er zijn verschillende belangrijke punten waarmee u rekening moet houden.

Een plek kiezen om erwten in de tuin te planten

Voor erwten wordt een zonnig, goed verlicht gebied, windstil en stil geselecteerd. Sterke windstoten kunnen breekbare stengels breken. Dit gewas kan langs de schutting of bij de muur van het huis worden geplaatst, waarlangs de stengels omhoog komen. De plant verdraagt ​​lichte halfschaduw, maar draagt ​​beter en overvloediger vruchten als al het loof goed door de zon wordt verlicht.

Sommige groentetelers zaaien erwten in de stammen van grote fruitbomen (appelbomen, peren en andere), waarbij ze eerst een voedzaam grondmengsel uitgieten van vruchtbare tuingrond en humus met een laagje van minimaal 10-15 cm. Erwten kweken in het land, in de tuin of in de tuin ligt binnen onze macht elke beginnende tuinman, onderworpen aan eenvoudige regels.

Klimatologische omstandigheden voor het kweken van erwten

Om een ​​vroege en overvloedige oogst te krijgen, moet je proberen optimale omstandigheden te creëren voor het kweken van erwten. De cultuur houdt van goed vocht, daarom worden zaden voor het verschijnen van vriendelijke scheuten in vochtige grond geplant. Door goed en regelmatig water te geven, zal de plant snel groeien en de opbrengst verhogen. Een constante gematigde luchtvochtigheid is vooral nodig tijdens de periode van ontluiken, bloeien en vruchtzetting. Bij gebrek aan vocht werpt de erwtenstruik zijn knoppen en eierstok af.

Erwten kunnen kortdurende droogte verdragen omdat de lange penwortel vocht uit diepgewortelde bodemlagen (meer dan 1 m) gebruikt. Maar hij houdt niet van de nabijheid van koud grondwater, omdat het wortelsysteem kan rotten.

Deze peulvrucht is koudebestendig, de zaden ontkiemen al bij + 5 ° C. Zaailingen kunnen korte vorst tot -6 ... -4 ° С overleven. Tijdens de vorming van de eierstok moeten de optimale temperatuurindicatoren in het bereik van + 13 ... + 15 ° С liggen, voor de snelle groei van bonen is een temperatuur van minimaal + 17 ... + 22 ° С vereist.

Op wat voor grond houden erwten van?

De erwten stellen weinig eisen aan de samenstelling van de grond, maar ze zullen zich beter ontwikkelen en vrucht dragen op losse, matig vochtige leem en zandige leem met een voldoende gehalte aan fosfor en kalium. Bij het graven is het aan te raden om grof rivierzand en humus toe te voegen aan kleiachtige zware grond (1 emmer per 1 m²). In zandgrond, die vocht en meststoffen niet goed vasthoudt, dient u klei toe te voegen om de vochtcapaciteit te vergroten (1 emmer per 1 m²).

Kijk eens ook

Hoe je erwten thuis op een vensterbank plant

De cultuur geeft de voorkeur aan bodems met een neutrale of licht alkalische reactie, daarom moeten zure bodems worden gedesoxideerd met pluis of dolomietmeel (300-400 g per 1 m²). Te rijke en bemeste bodems zijn ook schadelijk voor erwten, omdat een teveel aan voedingsstoffen de snelle groei van toppen veroorzaakt. In dit geval zijn de peulen klein en klein in aantal. Voor exemplaren waarvan zaden worden verzameld voor vermeerdering, wordt de grond bijzonder zorgvuldig voorbereid.

De beste buren van erwten

De opbrengst van een gewas wordt sterk beïnvloed door welke planten in het voorgaande jaar op deze plek zijn geteeld. Erwten groeien goed na vroege aardappelen, pompoen (pompoen, pompoen, komkommer), kool, tomaten. Hij zal zich geweldig voelen in de tuin naast maïs, nachtschade (aardappelen), kruisbloemigen (kool, radijs).Andere peulvruchten (bonen, kikkererwten, sojabonen, linzen en andere) zijn slechte voorlopers voor dit gewas. Met de juiste vruchtwisseling worden erwten niet eerder dan 3-4 jaar later in hetzelfde gebied geplant.

Kenmerken van het planten van erwten in hun zomerhuisje

Erwten worden industrieel in grote volumes geteeld in veel regio's van de Russische Federatie, ze worden verbouwd in Rusland, India, Griekenland, Amerika, Japan, Oekraïne en andere landen. In de export van deze cultuur kwam ons land de afgelopen jaren als beste uit de bus.

Bij het planten van deze plant in een tuinperceel of in een groentetuin dient u echter rekening te houden met een aantal belangrijke punten en speciale aandacht te besteden aan de juiste voorbereiding van de grond in de tuin en de voorbewerking van zaadmateriaal.

Hoe de grond voorbereiden op het planten van erwten?

Om de erwten sneller te laten groeien en vrucht te laten dragen, raden ervaren groentetelers aan om een ​​bed eronder te maken erwten planten van tevoren in de herfst. Bij het graven van een site is het noodzakelijk om kaliumzout (30-40 g per 1 m²) en superfosfaat (50-60 g per 1 m²) toe te voegen. De plant reageert goed op bodembemesting met compost of rotte mest (4-5 kg ​​per 1 m²).

Deze cultuur verdraagt ​​geen verse mest, maar groeit goed op de plek die vorig jaar voor zijn voorgangers werd bemest.

Erwten hebben een kleine dosis stikstofhoudende mest nodig, voeg in het voorjaar, net voor het planten, 2-3 g ammoniumnitraat per m² toe aan de grond. Zaaien kan met droge en uitgekomen zaden. Met voorlopige ontkieming zal de kiemkracht veel hoger zijn.

Erwten voorbereiden om te planten

De voorbereidende voorbereiding en verwerking van erwtenzaden voor het planten bestaat uit de volgende manipulaties:

• zaadmateriaal wordt gesorteerd, waardoor alleen de hoogste kwaliteit en gezondste overblijft (alle beschadigde worden weggegooid);
• de zaden worden 16-20 uur in warm water gedrenkt om op te zwellen, de vloeistof wordt elke 4-5 uur ververst;
• het water wordt afgevoerd, de zaden worden in een vochtige doek gewikkeld en 2-3 dagen bewaard tot ze gaan pikken (de doek wordt periodiek bevochtigd, hij mag niet uitdrogen);
• Om de opkomst van spruiten te versnellen, kunt u de zaden behandelen met elk groeistimulans (Epin, Novosil en anderen).

Voor het zaaien wordt aanbevolen om droge erwten gedurende 5-7 minuten lichtjes op te warmen in een warme (+ 40 ... + 45 ° C) boorzuuroplossing (1 g per 5 l water). Bij de industriële teeltmethode van erwten wordt het zaadmateriaal niet doorweekt, maar behandeld met pesticiden (gebeitst) en micro-elementen om de weerstand tegen ziekten te vergroten en de opkomst van zaailingen te versnellen.

Hoe erwten correct te zaaien?

De juiste teelttechnologie voor het zaaien van erwten zorgt voor de volgende acties bij het zaaien:

• op een voorbereid bed worden verschillende voren 7-9 cm diep gemaakt op een afstand van 15-20 cm van elkaar (voor grote variëteiten is de afstand tussen de rijen ongeveer 30-35 cm);
• een klein mengsel van humus met houtas wordt op de bodem van elke groef gegoten en vervolgens met aarde besprenkeld;
• voren worden overvloedig met water bewaterd;
• zaden worden in de voren geplaatst tot een diepte van 5-6 cm, met een tussenruimte van 5-7 cm (in zware natte bodems is de zaaidiepte ongeveer 3-4 cm);
• bedekt met aarde en licht verdicht.

Om te voorkomen dat de gewassen door vogels worden gepikt, is het aan te bevelen de bodem te bedekken met fijnmazig of lichtdoorlatend afdekmateriaal.

Erwtenteelttechnologie, kenmerken van plantenverzorging

Erwten, waarvan de teelt en verzorging na het zaaien bijzonder belangrijk zijn, zullen beter vruchten afwerpen als alle regels van de landbouwtechnologie worden nageleefd. De timing van rijping en gewasopbrengst wordt beïnvloed door het juiste irrigatieregime, het losmaken van de grond, het verwijderen van onkruid en het binden van struiken aan een latwerk of steun.

Eerste stappen na het zaaien

De technologie voor het kweken van erwten houdt in dat het in vochtige grond wordt geplant, omdat de plant snel zal afsterven bij gebrek aan vocht, zelfs zonder tijd te hebben om te rijzen. De eerste keer na het zaaien, is het noodzakelijk om de regelmaat en tijdigheid van het water geven zorgvuldig te bewaken.Voor het ontluiken wordt één keer per week water gegeven, tijdens de bloei en vruchtzetting wordt er minstens twee keer om de 5-7 dagen water gegeven. In droge tijden wordt de hoeveelheid water gegeven.

Verdere zorg in het open veld voor deze peulvrucht is om hem van voldoende vocht te voorzien. Dit is belangrijk tijdens het groeiseizoen omdat de vruchten ongelijk verschijnen. Als de peulen al aan het rijpen zijn in het onderste deel van de plant, blijft de top groeien en vormen ze knoppen. Maar overmatig vocht is ook schadelijk, omdat het de ontwikkeling van schimmelziekten kan veroorzaken.

Bodemzorg

De grond onder de erwten moet altijd los worden gehouden, omdat alleen in dit geval de benodigde hoeveelheid zuurstof aan de wortels wordt geleverd (bij een tekort ontwikkelen knobbelbacteriën zich slecht). Tijdens de periode van actieve groei wordt veel aandacht besteed aan het losmaken van de rijafstanden. De eerste keer dat deze procedure wordt uitgevoerd 10-14 dagen na het planten, wanneer jonge planten een hoogte van 6-7 cm bereiken en 5-6 bladeren vormen.

Kijk eens ook

De voordelen en nadelen van erwten voor het menselijk lichaam

De grond tussen de rijen wordt losgemaakt (eggen) tot een diepte van 7–8 cm en de planten zijn licht geplooid. Om het kwetsbare wortelstelsel van erwtenstruiken niet te beschadigen, is het aan te raden dit vóór het besproeien te doen, terwijl de grond nog droog is. Gelijktijdig met het losmaken wordt wieden uitgevoerd zodat onkruid geen voedingsstoffen uit de erwten haalt. Om de vorming van een dichte aarden korst na het besproeien te voorkomen, moeten de aanplant worden losgemaakt en mulchen met humus, stro, zaagsel of turf.

Erwtenvoedingsfuncties

Om de opbrengst te verhogen, de bloei te stimuleren en een betere vorming van de eierstok, moeten erwten worden bemest. De nieuw opgekomen zaailingen, terwijl de stikstofbindende bacteriën nog steeds niet goed werken, worden gevoed met infusie van onkruid (1 kg gras voor 1 emmer water) zodat de planten geen last hebben van stikstofgebrek. Voor hetzelfde doel worden aanplantingen bewaterd met een toortsoplossing (1:10) met toevoeging van nitrofoska (1 eetl. L. per 10 l water).

Tijdens de vorming van knoppen en het zetten van peulen wordt de cultuur bevrucht met elk mineraalcomplex (30 g per 10 l). Wanneer de plant rijk bloeit, is het aan te raden de erwten te voeren met droog granulaat (25 g per 1 m²). Bij de industriële methode om dit gewas te telen, wanneer het in grote gebieden wordt gekweekt, worden variëteiten gebruikt die niet veel eisen aan voeding en die geen voeding nodig hebben.

Kousenband struiken

De procedure voor het binden van struiken is opgenomen in de lijst met verplichte maatregelen voor de zorg voor erwtengewassen. Gebeurt dit niet op tijd, dan vallen de zwakke stengels door het gewicht van het fruit en hun eigen gewicht op de grond. Liggende wimpers worden niet geventileerd en kunnen rotten, bovendien worden er veel minder eierstokken op gevormd. Bij verticale plaatsing wordt het bodemgedeelte van de cultuur goed opgewarmd en door de wind geblazen, waardoor een groot aantal ziektes wordt vermeden.

Na het verschijnen van de eerste snorharen, wanneer de zaailingen een hoogte van 7-10 cm bereiken, is het noodzakelijk om jonge planten vast te binden. Er zijn verschillende manieren om de ondersteuning te installeren:

1. Houten palen, metalen staven of gewoon takken worden langs de rij geplakt op een afstand van 1-1,5 m van elkaar. Een touw of draad wordt horizontaal gespannen tussen de palen, waarop de zwepen worden geplaatst. Het touw is over de hele omtrek gespannen in verschillende lagen op verschillende hoogtes.
2. Een plastic gaas is geïnstalleerd tussen 2 aangrenzende rijen, klampt zich vast waaraan de erwten zich zullen uitstrekken.
3. Zaden worden langs de omtrek van het gat gezaaid, in het midden waarvan vervolgens een steunstang wordt geplaatst.
4. Steunen (stokken, twijgen, takken) worden eenvoudig langs de voren geplakt.

De belangrijkste ziekten en plagen van erwten

De teelt van erwten in het open veld gaat soms gepaard met schade aan de aanplant door verschillende ziekten en plagen.

Meestal wordt de cultuur blootgesteld aan dergelijke ziekten:

1. Echte meeldauw. Het ontwikkelt zich door de sterke verdikking van gewassen en overtollig vocht.Losse witte vlekken vormen zich op het bovenste deel van de bladplaten, sporen bevinden zich aan de onderkant. Plaque bedekt de hele groene massa, waarna de stengels en bladeren afsterven. Voor de behandeling wordt een infusie van zeugendistel gebruikt (0,3 kg per 10 liter water, 8-10 uur aangedrukt). Twee keer gespoten met een pauze van 5-7 dagen.
2. Mozaïek. De plant ontwikkelt zich slecht, de bladeren worden gekarteld en gekruld. Een ongeneeslijke ziekte, alle aangetaste struiken worden onmiddellijk vernietigd.
3. Ascochitis. Het verschijnt als donkerbruine randen op de bladeren. De plant gaat dood. De gerijpte vruchten zijn niet geschikt als voedsel.
4. Roest. Bovenop het bladoppervlak verschijnen gele vlekken, daaronder - een karakteristieke gele, losse bloei met sporen. De struik groeit slecht, sterft na verloop van tijd. Ter controle wordt sproeien met Bordeaux-vloeistof (1%) of zwavelhoudende preparaten gebruikt.

Erwten worden soms aangevallen door dergelijk ongedierte:

1. Erwtenmot (bladrol). Rupsen knagen en beschadigen erwten. Voor het gevecht worden knoflookinfusie (20 g per 1 l), een afkooksel van tomatentoppen (3 kg per 10 l) en afstoffen met tabaksstof gebruikt.
2. Knobbelkever. Het insect eet het groeipunt (boven) op, de larven eten de wortels en peulen. De aanplant wordt bestrooid met houtas en tabak.
3. Erwtenbladluis. Het zuigt sap uit alle delen van de plant. De stelen verdorren, de bloemen vallen af. De struiken worden gewassen met zeepachtig water (250-300 g per 1 emmer water), behandeld met acaricide preparaten (Iskra, Fastak, Fitoverm en anderen).
4. Erwtenkever. De larve van de zwarte bruchuskever overwintert in het zaad, knaagt dan aan de peulen en eet de erwten op. De strijd ertegen bestaat uit vroeg planten en een zorgvuldige selectie van zaden, die vóór het zaaien worden behandeld met een oplossing van natriumchloride (3%). De zwevende instanties worden weggegooid.

Bij ernstige schade worden speciale systemische geneesmiddelen gebruikt (fungiciden en insecticiden). Als preventieve maatregel wordt aanbevolen: naleving van vruchtwisseling, ploegen diep in de herfst, zorgvuldige vernietiging van plantenresten en goede plantverzorging.

Erwten: hoe u een rijke oogst krijgt

Om zo lang mogelijk van een overvloedige oogst te kunnen genieten, moeten erwten tijdig worden geoogst. Als de rijpe peulen niet op tijd worden geplukt, rijpen de volgende vruchten later. Regelmatige, constante verzameling stimuleert vruchtvorming.

De eerste peulen in het stadium van melkachtige rijpheid worden ongeveer 21-25 dagen na de bloei geoogst. De timing wordt bepaald door de variëteit. Suikersoorten, die samen met schouderbladen worden gegeten, worden 12-15 dagen na de massale bloei geplukt. Verse groene erwten van hersensoorten zijn klaar in 18-23 dagen. De onderste peulen rijpen eerst.

Het is beter om 's morgens te oogsten, als de lucht nog koel is, dan zullen de bonen niet verdorren. Bij mooi warm weer wordt elke 2-3 dagen schoongemaakt en bij koel en bewolkt weer eens per 4-5 dagen. Ervaren tuinders oefenen met het zaaien van erwten met verschillende rijpingsperioden en het stapsgewijs planten van zaden in de grond met tussenpozen van 15-20 dagen. Hoe eerder de aanplant is gedaan, hoe eerder u de oogst kunt krijgen.