Beschrijving van de variëteit aan watermeloen in de buurt van Moskou Charleston Gray, kenmerken van teelt en verzorging
In de zomerse hitte worden zoete dorstlessende vruchten verkocht langs de snelwegen, in kiosken, op markten, uit auto's of gewoon van de grond. Om de rijping te versnellen, hun gewicht te verhogen, worden ze gevoed met nitraten. In plaats van een heerlijke watermeloen kun je een rotte, waterige vrucht kopen. De eigenaren van zomerhuisjes en kleine percelen proberen zelf bessen te telen, die dol zijn op zon en warmte. Tot voor kort konden alleen inwoners van Stavropol, Krasnodar Territory en Astrachan Region bogen op de opbrengst van meloenen en kalebassen. Met de komst van de watermeloen Charleston Gray breidde de aanplant van een thermofiele cultuur zich uit naar de middelste baan.
Fokgeschiedenis, en in welke gebieden het kan groeien
Hoewel meloenzaden zowel in kassen als in kassen goed ontkiemen, maar alleen worden gekweekt in open bedden en velden, verlicht door de directe stralen van de brandende zon, genieten watermeloenen van zoet vruchtvlees dat smelt in je mond. Kwekers uit vele landen zijn bezig geweest met het fokken van hybride variëteiten die zich beter aanpassen aan verschillende klimatologische omstandigheden, koud weer en regenachtig weer verdragen en een kort groeiseizoen hebben. Charleston Gray verscheen op de markt dankzij het harde werk van specialisten uit Frankrijk. De hybride zaden worden verkocht onder de merknaam HM Clause.
Deze watermeloen is aangeplant in Siberië, de regio Volgo-Vyatka. De vruchten rijpen in Altai, in de Central Black Earth-regio's, het is niet slecht voor deze variëteit P.buiten Moskou klimaat.
Watermeloen Charleston Grey. Beschrijving en kenmerken
De hybride, gefokt door Franse fokkers, werd snel populair onder bewoners van de zomer. Boeren telen met succes zoet fruit voor de verkoop.
Charleston Gray is anders:
- lange wimper:
- een groot aantal zijscheuten;
- langwerpige vruchtvorm.
De krachtige plant heeft uitgesneden bladeren, de bes heeft een lichte en gladde schil, de dikte van de korst is meer dan 2 centimeter. De variëteit trekt aan met zijn felroze sappige vruchtvlees, sommige exemplaren van watermeloenen wegen 12-15 kilogram. Wanneer gekweekt in de middelste rijstrook en Siberië, is de massa fruit iets minder. Ze kunnen zonder problemen over lange afstanden worden vervoerd, behouden hun smaak anderhalve maand na de oogst.
De variëteit wordt niet beïnvloed:
- fusarium verwelking;
- anthracnose;
- mozaïekziekte.
De eerste watermeloenen van de hybride rijpen 75 dagen na ontkieming. In het zuiden oogsten boeren tot 100 ton fruit per hectare.
In de middelste baan en in Siberië wordt Charleston Gray aanbevolen om in zaailingen te worden gekweekt. De donkerbruine zaden worden gezaaid in een kas of in turfpotten.
Voorwaarden voor een goede oogst
Hoewel hybride variëteiten normaal weersveranderingen tolereren, is een overvloed aan licht, tijdige voeding en een bepaalde luchtvochtigheid nodig om de vruchten te laten groeien en rijpen.
Water geven
Veel tuinders, die watermeloenen in de middelste baan planten, geloven dat meloenen en kalebassen houden van een droog klimaat en warmte, wat betekent dat ze geen water nodig hebben. Planten ontwikkelen zich bij een luchttemperatuur van minimaal 22 °, maar zonder water te geven ontstaan er kleine en smaakloze vruchten. Hoewel hybriden en rasgewassen krachtige wortels hebben die diep in de grond doordringen, hebben ze bijna het hele groeiseizoen vocht nodig.
Na ontkieming voor de groei van de wimpers geef de watermeloenen water bij voorkeur elke dag met warm water. Als ze vervagen, is het voldoende om de grond eenmaal per week te bevochtigen met een snelheid van 8 liter per struik, waarna de aarde een halve meter nat wordt.
Boeren zijn niet in staat om grote gebieden die met meloenen zijn beplant zo vaak te irrigeren, dus beginnen ze overvloedig water te geven:
- na het uitdunnen van zaailingen;
- op bloeidagen;
- voor het rijpen.
Om vocht langer in de grond vast te houden, worden de gangpaden met hooi of stro gemulleerd. Wanneer de watermeloenen beginnen te rijpen, wordt de irrigatie gestopt, anders zijn de vruchten niet zoet, maar waterig. Net als veel andere planten moeten meloenen bij de wortel worden bewaterd en 's avonds als de verdamping afneemt.
Indien mogelijk is het beter om een druppelirrigatiesysteem te installeren.
De grond
Om watermeloenen op de middelste baan te laten rijpen, moet u alleen vroege rijpingsvariëteiten kiezen. Deze omvatten de Charleston Gray-hybride. De cultuur geeft de voorkeur aan lichte zandgronden en veel ruimte. Als het land onvruchtbaar is om de samenstelling te verbeteren, wordt het gemengd:
- met turf;
- zaagsel;
- toorts.
In het voorjaar wordt in elk gaatje voorbereid een watermeloen planten, giet een lepel superfosfaat en 60 gram nitrofoska, bedek met aarde en bevochtig met water. Na elke watergift moet de grond worden losgemaakt, anders vormt zich een korst die geen lucht doorlaat naar de wortels, waardoor de groei van wimpers wordt voorkomen.
Kunstmest
Charleston Grey-hybriden worden minder aangetast door ziekten, maar hebben veel voedingsstoffen nodig. Om grote en zoete watermeloenen te oogsten, moet je de planten drie keer voeden met organisch materiaal en minerale meststoffen. De meloencultuur reageert positief op humus en verrotte mest, koningskaars verdund in water in een verhouding van 1 tot 5. Bij dergelijke voeding hopen nitraten zich niet op in de vruchten.
De voedingsstoffen die nodig zijn voor watermeloenen zijn aanwezig in kruideninfusies van alfalfa, brandnetel en weegbree. Je kunt ze afwisselen met mest, mengen met houtas.
Bij het voeren met kalimeststoffen:
- Er verschijnen veel vrouwelijke bloemen.
- De eierstok vormt zich sneller.
- De smaak van fruit verbetert, suiker en vitamines stapelen zich op.
Tijdens het groeiseizoen hebben planten magnesium en calcium nodig, voor de groei van stengels en bladeren vanaf 10 weken worden meststoffen toegediend waarin stikstof aanwezig is.
Watermeloen-teelttechnologie
Het planten en verzorgen van de Charleston Gray-hybride verschilt praktisch niet van de methoden die worden gebruikt voor andere variëteiten van dit type meloen. Zoete en sappige bessen rijpen wanneer ze worden gekweekt in velden en in ruime gebieden, maar waar het klimaat het fruit niet laat rijpen, wordt de cultuur in gesloten grond geplant.
In kasomstandigheden
Als je watermeloenen onder een film kweekt, moet je de basisregels volgen. In april bereiden ze een plaats voor, graven de aarde op, voegen er zand aan toe, maken een diepe greppel, op de bodem waarvan mest wordt opgestapeld en wordt er aarde bovenop gestort. Als er 3 bladeren op de zaailingen verschijnen, worden de struiken om de 60 centimeter naar de kas verplaatst. De putten worden bevochtigd met warm water.
Om te voorkomen dat de spruiten gaan rotten, hoeven ze niet in de grond te worden begraven.Watermeloenen worden na 20 mei geplant, de film wordt strak getrokken. De meloencultuur wordt constant bewaterd met een snelheid van 0,5 liter water per struik. Bij de eerste voeding worden stikstofmeststoffen gebruikt. Wanneer de watermeloenen zich beginnen te ontwikkelen, worden de wimpers vastgebonden. Tijdens de bloeiperiode wordt de kas geventileerd zodat de bijen bestoven worden.
Buitenshuis
Charleston Gray kan worden geplant in velden en zomerhuisjes in de middelste baan, daarom stoppen veel mensen bij het kiezen van zaden bij deze hybride. De technologie van het kweken van dergelijke variëteiten watermeloenen zorgt zowel voor de zaailingmethode als voor het direct in de volle grond zaaien.
De eerste methode is geschikt voor streken waar de zomer niet erg warm is en snel eindigt. De turfpotten worden gevuld met as, aarde en humus en de zaden worden gestuurd. De zaailingen worden gevoerd en bewaterd, op de leeftijd van 30 dagen worden ze naar het tuinbed verplaatst.
De tweede methode om watermeloenen te telen is minder arbeidsintensief. Wanneer de temperatuur van de grond 14 graden bereikt, worden er gaten in gemaakt, worden turf, humus en as erin gedaan, worden 4-5 zaden in elk gat geplaatst. De scheuten die verschijnen, worden uitgedund, waardoor er één stengel overblijft.
Preventie en bestrijding van ziekten en plagen
Charleston Grey is resistent tegen de belangrijkste problemen van meloenen, maar lijdt aan bladluizen. Het vrouwtje van dit kleine insect legt eieren op de bladeren van een watermeloen, en ze krullen en drogen snel op. De beste preventie van de invasie van dergelijk ongedierte is wieden en water geven met een oplossing van uienschil. De spintmijt houdt van meloenen en kalebassen. Om ermee om te gaan, worden watermeloenblaadjes behandeld met een infusie gemaakt van dope.
Als folkremedies machteloos zijn in de strijd tegen parasieten, nemen ze hun toevlucht tot het besproeien van planten met insecticiden.
Oogsten en opslag
Watermeloenen worden 4-5 dagen gesneden voordat de vruchten volledig rijp zijn. Het wordt niet aanbevolen om de sappige bes eerder dan de deadline te verwijderen, omdat deze niet rijpt. Laat geoogste meloenen worden niet lang bewaard. Charleston Grey heeft een dikke korst, wordt goed vervoerd, maar duurt pas in de winter.
Om te voorkomen dat watermeloenen gaan rotten en hun smaak niet verliezen, worden ze achtergelaten in een geventileerde ruimte met een temperatuur tot 4 ° C.
Fruit wordt in dozen geplaatst, besprenkeld met as of droog mos. Je kunt de bes in een dikke doek wikkelen en in een netje in de kelder hangen.
