Beschrijving van de Manitoba-abrikozenvariëteit, opbrengst, aanplant en verzorging
Dankzij het werk van biologen en veredelaars worden nu zuidelijke planten op de middelste breedtegraden geplant, en ze wortelen goed en geven een oogst. De abrikozenvariëteit Manitoba is aangepast aan het barre klimaat van Siberië. Het is gefokt in de Canadese provincie met dezelfde naam. Het tuinbouwstation van Morden stak de Scout over met het vorstbestendige McClee-steenfruitgewas. Daardoor kregen de kwekers een hoge boom met een dikke en mooie kroon, die ook na een koude en lange winter normaal vrucht draagt.
Beschrijving van de variëteit
Manitoba is tot 5 meter hoog. De spreidende kroon wordt gevormd door verkorte scheuten en ovale bladeren. De boom ziet er tijdens de bloei erg mooi uit. Wanneer de knoppen met grote roze bloembladen opengaan, krijgt de plant een decoratief uiterlijk. Abrikoos bloeit als sakura. De beschrijving van het ras geeft aan dat het zelfs op de middelste breedtegraden en in Siberië niet nodig is om de boom voor de winter in te pakken. Het continentale koele klimaat van de Canadese provincie, waar de abrikoos van Manitoba vandaan komt, verschilt nauwelijks van het weer in de centrale regio's van Rusland. Grote vruchten rijpen midden in de zomer aan de boom:
- langwerpige vorm;
- fel oranje kleur;
- met een behaarde huid.
De abrikozenpulp, die gekleurd is met blush, heeft een zoete smaak, bijna geen zuur is voelbaar. In de vrucht, die zich onderscheidt door een langwerpige teen, bevindt zich een bot met een kern, waarin geen bitterheid is, het is gemakkelijk te scheiden.
Jonge bomen verrukken met abrikozen met een gewicht tot 100 gram; in de oude cultuur is hun gewicht 2 keer lager. Vooral de vruchten worden kleiner onder zware belasting van de plant.
Kenmerken van abrikoos Manitoba
De variëteit is niet bang voor strenge vorst, wordt zelden aangetast door ziekten, waarvan zelfs volwassen tuinbomen afsterven, en geeft bijna elk jaar een goede oogst. Zeer smakelijke abrikozen met een ongebruikelijke kleur worden gebruikt om jam en conserven te maken. Het is onmogelijk om de vruchten te vervoeren, ze kreuken, lekken af met sap. Misschien is dit het enige nadeel van de Manitoba-variëteit. De plant wordt niet op industriële basis geteeld.
Voorwaarden en kenmerken van landen
In de zuidelijke regio's wordt de abrikoos uit een steen gehaald die is geïsoleerd uit de vrucht van een boom van dezelfde variëteit. De zaden worden uitgehard en op een koele plaats bewaard.
Op de middelste breedtegraden wordt Manitoba gekweekt uit zaailingen die niet ouder zijn dan 2 jaar. De site voor de abrikoos is gekozen door:
- aan de zonnige kant;
- op een plaats die is afgesloten van noordelijke winden;
- op een heuvel.
In het laagland verzamelen zich grond- en smeltwater, waardoor boomwortels afsterven. Pit voor het planten van een jonge abrikoos vooraf gegraven tot een diepte van ongeveer 70 cm.Er worden geëxpandeerde klei of kiezelstenen in gegoten, organisch materiaal en minerale meststoffen worden toegevoegd, aarde met humus wordt erop geplaatst, die goed wordt aangedrukt. De boom wordt bewaterd en vastgebonden aan een pin.
Op de middelste breedtegraden worden in april abrikozen geplant terwijl de knoppen slapen. In de zuidelijke regio's kan dit zowel in september als in oktober worden gedaan, aangezien de vorst daar pas in december begint.
Zorg
Om een boom te laten plezieren met zoet fruit, moet je er constant voor zorgen. Zaailingen krijgen elke 2 weken water, volwassen abrikozen hebben minder water nodig, irrigatie is minimaal vier keer per seizoen nodig, namelijk:
- wanneer er nieuwe scheuten verschijnen;
- voor de bloei;
- voordat fruit rijpt;
- kort voor overwintering.
In een regenachtige en koele zomer heeft de boom geen extra vocht nodig. Bij warm en droog weer is abrikozen vaker water geven. Aan elke boomstamcirkel wordt minimaal 50 liter licht verwarmd water toegevoegd. De grond bij de boom wordt periodiek losgemaakt zodat lucht tot bij de wortels kan doordringen.
Abrikozen moeten een kroon vormen en elk jaar snijden ze lange en gedroogde takken. Manitoba is niet geïsoleerd voor de winter.
Ziekten en plagen
Veredelaars uit Canada hebben gewerkt om een variëteit voor tuingewassen te creëren die resistent is tegen schimmels en bacteriën. Abrikozen worden aangetast:
- grijze rot;
- cytosporose;
- schurft;
- kraken van de schors;
- gekrulde bladeren;
- geperforeerde vlekken.
Hoewel de Manitoba-variëteit zelden aan ziekten lijdt of sterft, moeten preventieve maatregelen worden genomen. In de herfst worden gedroogde takken en zwartgeblakerd fruit verbrand. In het vroege voorjaar en vóór de bloei worden abrikozenbomen behandeld met Bordeaux-vloeistof, kopersulfaat en besproeid met Nitrafen voordat de knop breekt.
Het sap van de bladeren van een tuincultuur wordt gedronken door microscopisch kleine bladluizen. Rupsen van de mot vernietigen de eierstok, smullen van rijp fruit. Steenvruchten worden aangetast door mijten. Omgaan met insecten met insecticiden.
Hazen en konijnen eten schors van stengels. Voor de winter wordt de boomstam omwikkeld met vuren takken of duurzaam materiaal. Kevers voeden zich met plantenwortels om er vanaf te komen, in de herfst graven ze diep in de grond, keren ze de lagen om en de kevers bevriezen, eenmaal op het oppervlak.
